هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی روش دیداری- حرکتی کپارت بر مهارت های خواندن دانش آموزان دارای مشکل خواندن است. روش: پژوهش از نظر طرح پژوهش شبه آزمایشی-بالینی با پیش آ زمون-پس آزمون و پی گیری است. آزمودنی ها از بین دانش آموزان دارای اختلال خواندن انتخاب شده اند که به دو مرکز اختلال یادگیری خصوصی شهر رفسنجان ارجاع داده شده بودند پژوهش حاضر به صورت مطالعه موردی و روی ده نفر از نمونه در دسترس انجام شده است. آزمودنی ها در ده جلسه (هر هفته یک جلسه) بر مبنای روش دیداری – حرکتی کپارت مورد مداخله قرار گرفته اند. برای ارزیابی مهارت خواندن از نسخه ترجمه و متناسب سازی شده پرسشنامه ارزیابی خواندن اورتون گلینگهام استفاده شده است. یافته ها: بیشترین میانگین در پیش آزمون صدای حروف الفبا ۴۰/۳۷ و در پیش آزمون حروف بی صدا ۰۰/۲۳ ثبت شده است. بیشترین میانگین در پس آزمون صدای حروف الفبا ۷۰/۳۹ و در پس آزمون نام حروف الفبا ۶۰/۲۳ گزارش شده است. بیشترین میانگین در پی گیری صدای حروف الفبا ۰۰/۴۰ و بیشترین میانگین در پی گیری نام حروف الفبا ۹۰/۲۴ ثبت شده است در حالی که کمترین میانگین به ترتیب در پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری متعلق به تشخیص قافیه (۲۰/۰، ۱/۲، ۱۰/۲) و پسوندها (۸۰/۱، ۰۰/۲، ۳۰/۲) بوده است. به منظور آزمون نمره های افراد در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری از آزمون چند متغیره لامبدای ویلک استفاده شده است. نتایج آزمون چند متغیره نشان می دهد که نمره حذف صدای پایانی و نامیدن صدای حروف باقیمانده صداها (0/05≥α (pvalue=0/035,و خواندن کلمه ها (1) (0/05≥α (pvalue=0/037, و لغات مرکب (0/05≥α (pvalue=0/001, در بین آزمودنی ها در هر سه زمان با هم اختلاف معنا داری داشتند. در بقیه مقیاس ها اثربخشی تأیید نشده است. در بررسی آثار درون گروهی خرده مقیاس حروف الفبا صداردار در سه مرحله معنادار (02/0 ≥α) شد. نتیجه گیری: روش دیداری- حرکتی کپارت در بهبود مشکلات خواندن دانش آموزان در برخی سطوح مهارت های خواندن مانند حذف صدای پایانی و نامیدن حروف باقیمانده صداها، خواندن کلمه ها و لغات مرکب اثربخش بوده است.
