وجود تکوینی و اعتباری دین از دیدگاه استاد جوادی آملی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مسئله دین همواره مورد توجه پژوهشگران بوده و درباره آن مطالب فراوانی مطرح شده است؛ از طرفی آموزه های دین غالباً به شکل الفاظ اعتباری در دسترس بشر قرار دارد. بر این اساس گذشتگان غالباً دین را به عنوان امری اعتباری معرفی کرده اند. در این میان استاد جوادی آملی متفطن این معنا شده اند که امر اعتباری صرف نمی تواند مانند دین منشأ آثار فراوان باشد. دین مسبوق و ملحوق به امور تکوینی فراوانی است. برخی از این پشتوانه های تکوینی عبارت اند از: انطباق با نظام تکوینی جهان و مراحل وجودی انسان؛ انطباق احکام دین با مصالح و مفاسد واقعی امور؛ آثار تکوینی التزام و عدم التزام به دین در روح انسان و در زندگی دنیوی و تجسم آن ها در زندگی اخروی. استاد پس از تفکیک دین از امور اعتباری محض، مطلب جدیدتری را ارائه می کنند و آن اینکه وجود اعتباری دین، نه تنها اعتبار محض نیست، بلکه خود، قسمی از اقسام وجود حقیقی است و تقسیم وجود به حقیقی و اعتباری یک تقسیم فلسفی از جنس تقسیمات وجود است. مقاله حاضر ضمن شرح نظرات استاد در این دو زمینه با بیان چند مطلب انتقادی، به این نتیجه می رسد که ابعاد و لوازم نظریه حقیقی دانستن وجود اعتباری دین چندان روشن نیست.The Creation and I'tibāri Existence of Religion from the Perspective of Ayatollah Javadi Amoli
The issue of religion has always been of interest to researchers and has been raised about it; On the other hand, the teachings of religion are often accessible to human in the form of I'tibāri words. Accordingly, the past has often identified religion as a I'tibāri. Ayatollah Javadi Amoli has meant that mere i'tibāri cannot be -like the religion- the source of many effects. Some of creation supports of religion are: adaptation to the creation system of the world and the stages of human existence; adapting the rulings of religion with the real expediencies and mischiefs of affairs; the creation effects of commitment and non -compliance with religion in the human spirit and in worldly life and their embodiment in the Hereafter. After separating the religion from mere i'tibāri, Ayatollah Javadi presents new idea and that the existence of religion's i'tibāri is not only mere i'tibāri, but it is a part of the real existence and the division of existence into a true and i'tibāri division of a philosophical division from divisions of existence. The present article, while describing the opinions of the Ayatollah Javadi in these two areas, concludes that the dimensions and correlatives of knowing the real of i'tibāri existence of religion are not very clear.
تبلیغات
