بررسی انتقادی دیدگاه آلوین پلنتینگا درباب آموزه بساطت الهی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بساطت الهی در معنای این همانی ذات و صفاتِ خداوند از مهمترین آموزه های خداباوری کلاسیک است. بر مبنای خداباوری کلاسیک از آنجا که هرگونه ترکیب نشان از وابستگی کل به اجزا دارد و خدا بی نیاز محض است، پس هیچ گونه ترکیبی در خداوند راه ندارد. اتکای این آموزه بر مباحث متافیزیکی مانند «شیء» و «ویژگی» منجر به برخی انتقادات از سوی بعضی از فیلسوفان تحلیلی معاصر شده است.در نگاهِ انتقادی آلوین پلنتینگا، عینیت ذات و صفت، همچنین این همانی صفات با یکدیگر، با تکیه بر مبانی متافیزیکِ تحلیلی به این می انجامد که اولاً خدا فقط یک صفت داشته باشد و آن صفت چیزی نیست جز «خودش» و ثانیا پذیرش چنین عینیتی، صفت(و یا ویژگی) بودنِ خداوند را در پی خواهد داشت. مبتنی بر این دیدگاه ویژگی ها، هویت انتزاعی دارند و تمامی هویات انتزاعی هم از نظر علّی بی اثرند. در نتیجه، پذیرش این مبانی منجر به ناسازگاری آموزه بساطت با دیگر صفات خداوند همچون قیّومیت او می شود. در نهایت یا می باید به آموزه بساطت به دیده شک نگریست و یا از مبانی متافیزیکی دیگری برای توضیح رابطه ذات و صفات الهی دفاع کرد. مقاله حاضر کوششی است برای توضیح این ناسازگاری و نشان می دهد با پذیرش ویژگی بی حدی ذات در الاهیات کلاسیک، تبیین متافیزیکی رابطه ذات و صفات در خداوند، الگوی دیگری غیر از متافیزیک مقبول پلنتینگا می طلبد. دیگر آنکه با وجود عینیت ذات با برخی ویژگی ها مانند ویژگی «وحدت» و ویژگی «این همان بودن» تبیین آنها با الگوی رابطه مصداق یافتگی خلاف شهود و مستلزم تسلسل است.A critical review of Alvin Plantinga's view of the doctrine of divine simplicity,
Doctrine of divine simplicity in the sense of the oneness of the essence and attributes of God is one of the most important teachings of classical theism.Accordingly, since any combination shows the dependence on the components and God is purely needless, then no combination in God. The reliance of doctrine on metaphysical topics such as "object" and "property" has led to some criticisms by some analytical philosophers. In Alvin Plantinga’s critical view, if essence and attribute are identical, as well as the similarity of attributes with each other, leads to firstly God has only one attribute and that attribute is nothing but "himself" and secondly the acceptance of such sameness, It will imply that God is an attribute (or a property). Based on this view, properties have an abstract entity and all abstract entities are causally ineffective. As a result, these principles lead to the incompatibility of the doctrine with other attributes like aseity. Finally, one must either doubt the doctrine or defend other metaphysical foundations to explain the relation between essence and attributes. The present article is an attempt to explain this inconsistency and shows that by accepting the infinite nature of essence in classical theology, the metaphysical explanation of the relation between essence and attributes in God requires a model other than Plantinga's metaphysics. Another result is that despite the essence is identical with some properties such as "unity" and "to be identical", explaining them with the pattern of the exemplifying relation is contrary to intuition and entails infinite regress.
تبلیغات
