وفاداری گردشگران به یک مقصد، هم به عنوان راهبرد رهبری و هم به عنوان کشتی نجات در ذهن مدیران یک مقصد نقش بسته است. ساخت و اعتباریابی مقیاس «وفاداری به مقصد» هدف پژوهش حاضر است. پژوهش حاضر با رویکرد اثبات گرایی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری انجام شده است. جامعه ی آماری پژوهش، شامل گردشگرانی است که در یک سال اخیر، حداقل سه بار در مقصد گردشگری «الف» حضور داشتند. حجم نمونه از طریق دستورالعمل مربوطه، 340 نفر برآورد گردید و روش نمونه-گیری دردسترس بود. در جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی الکترونیکی استفاده شد. در تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی به وسیله ی نرم افزارهای SPSS26 و لیزرل 8/8 استفاده شد. پس از تحلیل عاملی اکتشافی 17 معیار وفاداری به مقصد که از ادبیات استخراج گردیده بود، 4 عامل تعیین و نام گذاری شدند که شامل: «تمجید گری و ثابت قدمی برای مقصد با 5 گویه»، «برتر بینی مقصد با 5 گویه»، «وابستگی به مقصد با 4 گویه» و «ایثارگری برای مقصد با 3 گویه» می باشند. سپس تحلیل عاملی مرتبه-ی اول و دوم انجام شد که نتایج مورد تایید و مطلوب بود. با توجه به مجموع تحلیل ها و یافته ها می توان به این نتیجه رسید که مقیاس وفاداری به مقصد از پایایی و روایی مطلوبی در جامعه گردشگران مورد بررسی، برخوردار بوده است. تمایز این مقیاس با مقیاس های پیشین در توجه به رفتار وفاداری و نه فرآیند وفادارسازی، ذهنی-عینی بودن مقیاس و قابلیت طرح گونه شناسی و بخش بندی بازار مبتنی بر این مقیاس است.
