اقدام پژوهی به منظور گسترش مهارت ها و به عنوان رویکردی جدید جهت حل مسئله در محیط های آموزشی و شغلی صورت می گیرد. این شیوه، تابع موقعیت است و با تشخیص مسئله در یک حوزه معین، آغاز و با تلاش برای حل آن مسئله ادامه پیدا می کند. در واقع، روشی مناسب برای شناسایی و حل مشکلات مدارس به شمار می رود. در سال های اخیر، معلمان با شناخت این روش، استقبال بیش تری از آن به عمل آورده اند. هدف این پژوهش، بررسی موانع اقدام پژوهی از دیدگاه معلمان مرد و زن مقطع ابتدایی شهرستان مرودشت می باشد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی و همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه معلمان مرد و زن مقطع ابتدایی شهرستان مرودشت می باشد. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام شده است. تعداد 132 معلم مرد و 50 معلم زن به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. از ابزار پرسشنامه برای گرد آوری داده ها و از روش آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین موانع روش شناسی، ویژگی های فردی، موانع سازمانی، موانع قانونی و اجرایی و اقدام پژوهی معلمان رابطه معنادار وجود دارد.