بررسی گونه های اقتباس قرآنی در منهاج البراعه قطب راوندی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

  نهج البلاغه پس از قرآن کریم، ارزشمندترین کتاب هدایت و انسان سازی است که در جای جای آن، انعکاس آیات آسمانی قرآن مشهود است. امام علی(ع) در نهج البلاغه که گزیده ای از سخنان آن حضرت است، به طور صریح به آیات قرآن کریم استشهاد کرده و یا اقتباس نموده است. یکی از پراهمیت ترین گونه های اقتباس، اقتباس مفهومی یا استنباطی است که نقش اساسی در تفسیر آیات قرآن و رازگشایی از مضامین والای آن دارد. قطب راوندی با اشرافی که بر معانی قرآن داشت، توانست در کتاب منهاج البراعه، در مواردی که ذکری صریح از قرآن نبوده، اقتباس های نهج البلاغه از قرآن را مشخص کند. ایشان با این پژوهش ارزنده نشان می دهد کلام امام علی(ع) نه تنها از نظر فصاحت و بلاغت، بلکه از نظر معنا و حقایق نیز برخاسته از قرآن کریم است. این جستار تلاشی است برای شناساندن این مواضع که با روش توصیفی تحلیلی انجام پذیرفته است.