آسیب شناسی امنیت کلانشهرها با تأکید بر مدیریت حریم پایتخت (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

زمینه و هدف: در دهه های اخیر با افزایش جمعیت و تغییر نسل ها و فرهنگ های مختلف در کلانشهرها و تغییر شیوه زندگی، امنیت به چالش بسیار مهم تبدیل شده است. امنیت با رضایت مندی، آسایش شهروندان و مطلوبیت زندگی در قالب توسعه پایدار انسانی و شاخصی برای کیفیت زندگی ارتباط پیدا می کند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی امنیت کلانشهرها با تأکید بر مدیریت حریم پایتخت صورت گرفته است. روش شناسی: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی و پیمایشی و از نوع تحلیلی است. جامعه آماری 856565 نفر بوده که از این میان تعداد ۳۸۳ نفر با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران برای نمونه آماری انتخاب شدند. پانل متخصصان، روایی صوری پرسش نامه را تأیید کرده و از فرمول آلفای کرون باخ در نرم افزار SPSS 20 پایایی بخش های مختلف پرسش نامه محاسبه گردید. یافته ها: در عامل محتوایی نگرش یکپارچه در مدیریت امنیتی، نبود ائتلاف بین متخصصان حوزه های امنیتی، تعدد نگرش و دیدگاه های سیاسی دارای بیشترین تأثیر در آسیب پذیری حریم پایتخت می باشند. همچنین بین مؤلفه های تفرق قانونی و مدیریتی با نمره 0.786 بیشتری رابطه وجود دارد و کمترین رابطه مربوط به مؤلفه های قانونی و ساختاری است. نتایج: ضعف ضوابط، طرح ها و برنامه های مصوب و کمبود بودجه و تجهیزات امنیتی از متغیرهای تأثیرگذار بر امنیت حریم پایتخت است و در این زمینه باید گفت آسیب پذیری مدیریتی، قانونی و ساختاری سبب ناامنی، قانون گریزی، اختلافات فرهنگی و عدم امنیت و ایمنی در قبال حریم کلانشهر تهران می گردد.