اثربخشی درمان مبتنی بر هیجان بر اضطراب اجتماعی و وابستگی بین فردی زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر هیجان بر اضطراب اجتماعی و وابستگی بین فردی زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت صورت گرفت. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک های سلامت شهر تهران در سال 1398 بود. نمونه آماری این پژوهش 40 نفر بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار داده شدند و گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر هیجان قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. جمع آوری داده ها بر اساس اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، 2000) و مقیاس وابستگی بین فردی (هیرشفیلد و همکاران، 1977) انجام پذیرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم افزار spss22 در دو بخش توصیفی و استنباطی (کوواریانس) انجام پذیرفت. یافته های تحقیق نشان داد که درمان مبتنی بر هیجان موجب کاهش میزان اضطراب اجتماعی و وابستگی بین فردی در زنان مراجعه کننده به کلینیک های سلامت می گردد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت که درمان هیجان مدار به عنوان یک رویکرد منحصر به فرد، علاوه بر کارایی در زمینه درمان اختلال های شخصیتی، می تواند در زمینه درمان سایر اختلال های روانی نیز سودمند باشد.