طارمه در معماری بوشهر از جهت ایجاد کوران و تهویه، اهمیت بالایی دارد. باد در معماری بوشهر مهمترین عامل اقلیمی به شمار می رود و چنان به نظر می رسد، که اغلب عناصر معماری در این بافت ارزشمند، در خدمت باد هستند ولی در معماری امروزی به ندرت به این پتانسیل بالقوه توجه می شود و در نتیجه طارمه نیز که عنصری مهم در راه یافتن باد به درون بناهاست به بهانه هایی از قبیل کمبود فضا، نقش خود را از دست داده و به عنصری بی جان و مرده بدل شده که تا حد یک عنصر تزیینی و بلااستفاده تنزل یافته است. هدف از این پژوهش، بررسی جهت گیری بهینه طارمه به منظور استفاده حداکثری از باد می باشد. برای بررسی دقیق تر نحوه حصول این هدف در معماری سنتی بوشهر، به بررسی دو نمونه موردی موجود در بافت سنتی بوشهر پرداخته شده است. روش تحقیق تحلیلی-توصیفی و برداشت میدانی می باشد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشاندهنده این مدعاست که جهت گیری درست و بهینه طارمه یا همان تراس های امروزی، در برگرداندن نقش فراموش شده طارمه بسیار مؤثر و کاربردیست.
