منابع انسانی و نیروی کارآمد، بنیادی ترین عامل تولید، رشد و تکامل است و یکی از مهم ترین عواملی است که باعث می گردد سازمان بر چالش های محیطی برتری یافته و مزیت رقابتی خود را حفظ نماید. ازجمله اقداماتی که در جهت حفظ و ارتقای کیفیت منابع انسانی از سوی سازمان ها صورت می گیرد ایجاد رضایت شغلی و افزایش تعلق خاطر کاری کارکنان است. در مطالعات اخیر فرح بخشی در کار و همچنین رفتار نوآورانه، از عوامل تأثیرگذار بر رضایت شغلی و تعلق خاطر کاری به شمار می روند که به نوبه خود باعث افزایش بهره وری سازمان می گردند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فرح بخشی در کار بر تعلق خاطر کاری و رضایت شغلی کارکنان با نقش میانجی رفتار نوآورانه بوده است. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش 187 نفر از کارشناسان شهرداری مناطق برخوردار شهر مشهد بوده است که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ماهیت این تحقیق کاربردی و روش تحقیق پیمایشی- تحلیلی است. تحلیل آماری داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و با استفاده از نرم افزار SPSS18 و Amos انجام شد. تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده نشان داد میان فرح بخشی در کار و رفتار نوآوارنه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، همچنین تأثیر مثبت فرح بخشی در کار بر تعلق خاطر کاری و رضایت شغلی مورد تائید قرار گرفت.
