پیش زمینه و هدف: آموزش مهارت های زندگی از راه های مؤثر در درمان افراد مبتلا به ایدز می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر افزایش رضایت زناشویی و امید به زندگی افراد دارای ایدز بود.
مواد و روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این تحقیق کلیه افراد مبتلا به ایدز مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری شهر قم بودند. نمونه شامل 20 نفر که به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل با تعداد برابر (10 نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ و مقیاس امید به زندگی میلر استفاده شد که آزمودنی های هر دو گروه قبل و بعد از آموزش آن ها را تکمیل نمودند. آزمودنی های گروه آزمایشی به مدت 2 ماه مهارت های زندگی شامل مهارت های خودآگاهی، ارتباط مؤثر، روابط بین فردی، حل مسأله، تصمیم گیری، مقابله با خلق منفی و مدیریت استرس را آموزش دیدند.
یافته ها: داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد آموزش مهارت های زندگی رضایت زناشویی و امید به زندگی را به طور مثبت و معنی داری در گروه آزمایشی افزایش داده، در حالی که گروه کنترل هیچ تغییر معنی داری را در پس آزمون نشان ندادند.
بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، می توان پیشنهاد کرد که برای افزایش رضایت زناشویی و امید به زندگی افراد مبتلا به ایدز می توان از مداخله آموزش مهارت های زندگی استفاده نمود.
