حرفه گرایی یکی از موضوعات مهمی است که در کیفیت و عملکرد سازمان ها از یک سو و در کیفیت زندگی سازمانی فرد از سوی دیگر نقش تعیین کننده ای دارد. با توجه به نقش بانوان در امور مختلف و توانایی آنان در انجام امور سازمان، در این پژوهش تلاش شده عواملی که بر قصد و نیت حرفه گرایی بانوان مؤثر است مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش تلاش شده است مهم ترین عوامل موثر بر قصد و نیت حرفه گرایی بانوان، بر پایه ادبیات نظری شناسایی و مورد آزمون قرار گیرد. مدل مفهومی پژوهش توسط پرسشنامه ی پژوهش عملیاتی شد و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس بین دانشجویان دختر رشته ی مدیریت دانشگاه های دولتی شهر تهران توزیع و 343 پرسشنامه گردآوری شد. داده های گردآوری شده با روش معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که انگیزه حرفه گرایی، رویاپردازی، فعال بودن، مشکلات مالی و کارآمدی حرفه گرایی فرد بر قصد و نیت حرفه گرایی وی تأثیر معناداری دارند. ریسک پذیری، استقلال، اعتماد به نفس، حس کنجکاوی، شهرت طلبی و هوش عاطفی از جمله متغیرهای دیگری بودند که تأثیر آن ها بر قصد و نیت حرفه گرایی مورد تایید قرار نگرفت.
