هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط بین یادگیری سازمانی با توانمندسازی در بین کارمندان اداره کل ورزش و جوانان (اداره کل تربیت بدنی سابق) استان تهران بود. جامعه آماری این پژوهش، تمام کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان تهران (182N=) بود که تعداد 105 نفر با استفاده از جدول حجم و نمونه مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش دو پرسش نامه استاندارد یادگیری سازمانی نیف (2001) و توانمندسازی اسپریتزر (1995) با مقیاس 7 ارزشی لیکرت (اصلاً موافق نیستم=1 تا کاملاً موافقم=7) بود. پایایی هر دو پرسش نامه در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت و اعداد مربوط به پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسش نامه یادگیری سازمانی 91/0 و برای پرسش نامه توانمندسازی روانشناختی 87/0 بدست آمد. به منظور توصیف آماری داده ها از شاخص های توصیفی و برای تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون های آماری کلموگروف اسمیرونف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS و در سطح معناداری 05/0≥P استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین یادگیری سازمانی با توانمندسازی کارکنان رابطه مثبت و معنادار (407/0=r) وجود دارد. همچنین ضریب همبستگی بین یادگیری سازمانی با احساس استقلال، احساس موثر بودن و احساس اعتماد مثبت و معنادار است که بیشترین مقدار همبستگی بین احساس استقلال با یادگیری سازمانی به میزان 477/0 مشاهده گردید. علاوه بر این، بین یادگیری سازمانی با خرده مقیاس های احساس شایستگی و احساس معناداری رابطه معناداری بدست نیامد. در پایان پیشنهاد می شود که سازمانهای ورزشی از جمله ادارات کل ورزش و جوانان استانها برای پرورش کارکنانی توانمند، خلاق، پویا و کارآمد به مسئله یادگیری سازمانی توجه زیادی نمایند.
