هدف این تحقیق، مقایسه عزت نفس و رضایت از زندگی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه تربیت مدرس است که با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس تشکیل میدادند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ویژگیهای جمعیت-شناختی، پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت استفاده شد. پرسشنامه های مذکور در میان نمونه آماری (240 دانشجوی ورزشکار و 240 دانشجوی غیرورزشکار) توزیع شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و برای مقایسه بین گروه ها از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی دانکن استفاده شد. یافته ها نشان داد بین عزت نفس دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0P<،591/7F=) و در آزمون تعقیبی دانکن مشخص شد که دانشجویان زن ورزشکار، در مقایسه با سایر گروه ها دارای بیشترین میزان عزت نفس بودند (01/0P<). همچنین بین رضایت از زندگی دانشجویان ورزشکار و دانشجویان غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0P<،732/25F=) و در آزمون تعقیبی دانکن مشخص شد که دانشجویان زن ورزشکار، در مقایسه با سایر گروه ها دارای بیشترین میزان رضایت از زندگی بودند (01/0P<). نتایج تحقیق نشان میدهد فعالیت های ورزشی توانایی ارتقای سطح عزت نفس و رضایت از زندگی را دارد.
