عصاره آفرینش
آرشیو
چکیده
متن
یکم
تاریکی بود و خرافه،جهل بود و پلیدی،خودپرستی بود و تکبّر، غرور بود و کینه.فضای ظلمانی،دل‌های پر غم و اندوه.پیرانی گرفتار در جاهلیت بدوی و خرافات سران قبایل،جوانانی که از جوانی جز رنج و درد و مصیبت چیزی نمی‌دانستند و زنانی که در پست‌ترین پستی‌ها دست و پنجه نرم می‌کردند و در زیر عقاید پست و خرافی استخوان می‌سائیدند.
اطراف و داخل کعبه را بت‌های خرافه پرستی پر کرده و عقاید جاهلی بر خانهٔ حق سایه افکنده بود.عبودیت و بندگی جز در پیشگاه بندگان مغرور و پول پرست و شهوت‌ران معنی و مفهومی نداشت.
سپاه ابرهه برای تخریب نشانهٔ خداپرستی و عبودیت عازم مکه شد تا همه چیز را به فنا و نابودی بکشاند لکن با شکست فضاحت بار به دست پرندگان کوچک (ابابیل)،نوری در دل‌های ظلمت زده ایجاد شد و در همان سال،نوری دیگر کنار کعبه دمیدن گرفت و مولودی پا به عرصه نهاد که باشکسته شدن طاق کسری و ایوان مدائن و خاموش شدن آتشکدهٔ فارس و… جهانیان را از خبری شگفت و عظیم باخبر کرد.
همو که کامل‌ترین،زیباترین،والاترین و عصارهٔ آفرینش و انسانیت بود به دنیا آمد.همو که بعد از چهل سال خودسازی و امانت داری،درستی و راستی با ندای «اقرأ باسم ربّک» از حرا پایین آمد و رسالتش را آغاز کرد.با خواندن،آموختن،دانستن،تفکر و فهمیدن به‌رسالتی‌عظیم‌مبعوت گشت و«ما‌ارسلناک‌الاّرحمة‌للعالمین» (سورهٔ انبیاء،21/107) بر پیشانی مبارکش ثبت شد.«و انّک لعلی خلق عظیم» (قلم،4/68) (خلقت تو بر مبنای اخلاق نیکوست) بر عظمت و بزرگی و مجد او افزود.
دوم
به مناسبت سال پیامبر اعظم(ص) بینات شماره‌ای را ویژهٔ «قرآن و پیامبر(ص)» قرار داده است،زیرا که «از هر چه بگذریم سخن دوست خوش‌تر است».در کشوری که پس از پیروزی انقلابی بزرگ به نام قرآن و عترت پایه‌گذاری شده،چه از این شایسته‌تر و نیکوتر که سالی و یا سالیانی به نام نامی آن عصارهٔ آفرینش،انسان کامل ورحمت برای جهانیان نامگذاری شود و‌به ابعاد مختلف وجودی آن حضرت پرداخته شود.
گر چه به نظر می‌رسد باید بسیار زودتر از اینها به این فکر و اندیشه می‌افتادیم که سالیانی را به نام مبارک معصومان بزرگوار بنامیم و ستادی برای این امر تشکیل دهیم که به صورت راهبردی به این مهم بپردازد و در هر سال ابعاد وجودی یک معصوم بازگشایی شود و به مردم علاقه‌مند عرضه گردد.به ویژه آنچه در راستای ساختن جامعه و اخلاق آنان و نیز ساختن ارکان نظام اسلامی و انقلابی‌مان ارتباط وثیق و محکم دارد،و سزاوار است که جامعه و حکومت انقلابی ایران به آنها توجه ویژه نماید و نهادهای علمی،آنها را به مردم نشان دهند و جلوه‌هایی از زندگانی سراسر نور آنان را بنمایاند و در ضمن به جهانیان،به ویژه جهان اسلام این شخصیت‌های یگانه و گوهرهای تابناک و جاوید را معرفی نمایند.
و این مهم هنوز که هنوز است جایش خالی است و باید به گونه جهانی اندیشید و ابعادی وسیع را در این زمینه به نمایش گذاشت و هر سال در پی فرمایش و معرفی و اعلام یکی از معصومان توسط رهبر بزرگوار و فرزانه که خود در این زمینه سال‌های سال تحقیق و تحلیل و نگارش داشته اند،به صورت کاربردی و راهبردی پرداخته شود و به ظواهری شعارگونه اکتفا نشود.
سوم
اکنون که سال 1385 به نام نبی مکرم اسلام،حضرت ختمی مرتب مزین شده است و تلاش‌های فراوانی در جامعه به انجام رسیده و یا در حال انجام است.بانیان بینات نیز به این اندیشه رسیدند که سزاوارترین گام برای این فصلنامه تخصصی پرداختن به قرآن و پیامبر است،که بار این رسالت و ابلاغ آیات و حقایق قرآن بر دوش این بزرگوار بوده است؛که بیست و سه سال همراه با اصحاب و یارانش برای حفظ، ترویج و عمل به معارف آفتابگون آن تلاش نمودند .
گر چه در این نشریه و سایر مراکز نیز به این مهم توجه شده و لکن اذعان باید کرد که این همه گوشه‌ای از وجود سراسر جود و برکت پیامبر اکرم(ص) می‌باشد.وجود عظیمی که به تعبیر بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی(ره) برای سرتاسر عالم برکت و رحمت بود:
برکت وجود رسول اکرم(ص)،برکتی است که در سرتاسر عالم از اول تا آخر،همچو موجود با برکت نیامده است و نخواهد آمد.اشرف موجودات و اکمل انسان‌ها و بزرگ‌تر مربی بشر،این وجود مبارک است.(صحیفه امام،7/14)
امید است با نگاهی دوباره و چند باره به زندگی سراسر خیر و برکتش و بازگشایی ابعاد وجودی‌اش برای جوامع بشری بتوانیم این شریف‌ترین وبا برکت‌ترین انسان را که فخر انسانیت است به جهانیان معرفی کنیم و خود نیز از او درس گرفته و در جامعه جامهٔ عمل بپوشانیم.
چهارم
در پی تهیه و تدوین ویژه‌نامه‌های مختلف توسط نشریهٔ بینات از جمله«ویژه نامهٔ امام علی(ع) و قرآن»،در سال امام علی(ع)،«ویژهٔ نامهٔ امام خمینی و قرآن »،در صدمین سال میلاد امام خمینی(ره) و چندین و چند ویژهٔ نامه دیگر،بانیان بینات در این اندیشه اند که در هر سال ویژه‌نامه‌ای را به یکی از معصومان اختصاص دهند و به ابعاد قرآنی آن بزرگواران بپردازند.
در این راستا در سال آینده(1386) در اندیشهٔ «ویژه نامه قرآن و فاطمهٔ زهرا(س)»
هستیم بدین وسیله از همهٔ علاقمندان وارادتمندان آستانهٔ شریفش که دستان پر برکتشان‌در آستان قرآن کریم قلم می‌زند، در این زمینه استقبال می‌کنیم و در انتظار دریافت بهترین و پربارترین نوشته‌های شما عزیزان هستیم تا سالی دیگر و سال‌های دیگر و معصومی دیگر.
پنجم
در حالی که در تلاش برای تهیهٔ ویژه‌نامهٔ قرآن و پیامبر(ص) بودیم،قبل از موسم حج به محضر مفسّر گرانقدر و قرآن شناس بزرگوار حضرت آیت الله معرفت رسیدیم،که همچون همیشه ما را در این زمینه یاری نمایند و با مقاله یا گفت و گویی،پر برگ و بار بینات بیفزایند،پس از مدتی انتظار به یکباره و در عین ناباوری بارقهٔ مرگ از راه رسید و استاد و معلم قرآنی عزیز ما را با خود برد و ما را از فیض وجود پر جود و اخلاق کریمانه‌اش محروم ساخت.
ما که خود را از شاگردان بسیار قدیمی و شاید اولین شاگردان ایشان در قم در مؤسسه معارف اسلامی امام رضا(ع) در زمینه قرآن و معارف آن می‌دانیم و همیشه و همه وقت مورد عنایت و ملاطفت آن بزرگوار بوده‌ایم،بر خود لازم می‌دانیم که ضمن اظهار تأسف عمیق از این ضایعه اسفناک و تسلیت رحلت آن بزرگ مرد به پیشگاه ولی نعمتمان امام زمان(عج)،برای آن علاّمه قرآنی از صاحب قرآن طلب غفران و رحمت نماییم.
امید است حوزه‌های علمیهٔ که نگاهبانان واقعی قرآن و عترت هستند بتوانند جای این ثلمهٔ های بزرگ را پر نمایند.
و السلام علی عبادالله الصالحین
تاریکی بود و خرافه،جهل بود و پلیدی،خودپرستی بود و تکبّر، غرور بود و کینه.فضای ظلمانی،دل‌های پر غم و اندوه.پیرانی گرفتار در جاهلیت بدوی و خرافات سران قبایل،جوانانی که از جوانی جز رنج و درد و مصیبت چیزی نمی‌دانستند و زنانی که در پست‌ترین پستی‌ها دست و پنجه نرم می‌کردند و در زیر عقاید پست و خرافی استخوان می‌سائیدند.
اطراف و داخل کعبه را بت‌های خرافه پرستی پر کرده و عقاید جاهلی بر خانهٔ حق سایه افکنده بود.عبودیت و بندگی جز در پیشگاه بندگان مغرور و پول پرست و شهوت‌ران معنی و مفهومی نداشت.
سپاه ابرهه برای تخریب نشانهٔ خداپرستی و عبودیت عازم مکه شد تا همه چیز را به فنا و نابودی بکشاند لکن با شکست فضاحت بار به دست پرندگان کوچک (ابابیل)،نوری در دل‌های ظلمت زده ایجاد شد و در همان سال،نوری دیگر کنار کعبه دمیدن گرفت و مولودی پا به عرصه نهاد که باشکسته شدن طاق کسری و ایوان مدائن و خاموش شدن آتشکدهٔ فارس و… جهانیان را از خبری شگفت و عظیم باخبر کرد.
همو که کامل‌ترین،زیباترین،والاترین و عصارهٔ آفرینش و انسانیت بود به دنیا آمد.همو که بعد از چهل سال خودسازی و امانت داری،درستی و راستی با ندای «اقرأ باسم ربّک» از حرا پایین آمد و رسالتش را آغاز کرد.با خواندن،آموختن،دانستن،تفکر و فهمیدن به‌رسالتی‌عظیم‌مبعوت گشت و«ما‌ارسلناک‌الاّرحمة‌للعالمین» (سورهٔ انبیاء،21/107) بر پیشانی مبارکش ثبت شد.«و انّک لعلی خلق عظیم» (قلم،4/68) (خلقت تو بر مبنای اخلاق نیکوست) بر عظمت و بزرگی و مجد او افزود.
دوم
به مناسبت سال پیامبر اعظم(ص) بینات شماره‌ای را ویژهٔ «قرآن و پیامبر(ص)» قرار داده است،زیرا که «از هر چه بگذریم سخن دوست خوش‌تر است».در کشوری که پس از پیروزی انقلابی بزرگ به نام قرآن و عترت پایه‌گذاری شده،چه از این شایسته‌تر و نیکوتر که سالی و یا سالیانی به نام نامی آن عصارهٔ آفرینش،انسان کامل ورحمت برای جهانیان نامگذاری شود و‌به ابعاد مختلف وجودی آن حضرت پرداخته شود.
گر چه به نظر می‌رسد باید بسیار زودتر از اینها به این فکر و اندیشه می‌افتادیم که سالیانی را به نام مبارک معصومان بزرگوار بنامیم و ستادی برای این امر تشکیل دهیم که به صورت راهبردی به این مهم بپردازد و در هر سال ابعاد وجودی یک معصوم بازگشایی شود و به مردم علاقه‌مند عرضه گردد.به ویژه آنچه در راستای ساختن جامعه و اخلاق آنان و نیز ساختن ارکان نظام اسلامی و انقلابی‌مان ارتباط وثیق و محکم دارد،و سزاوار است که جامعه و حکومت انقلابی ایران به آنها توجه ویژه نماید و نهادهای علمی،آنها را به مردم نشان دهند و جلوه‌هایی از زندگانی سراسر نور آنان را بنمایاند و در ضمن به جهانیان،به ویژه جهان اسلام این شخصیت‌های یگانه و گوهرهای تابناک و جاوید را معرفی نمایند.
و این مهم هنوز که هنوز است جایش خالی است و باید به گونه جهانی اندیشید و ابعادی وسیع را در این زمینه به نمایش گذاشت و هر سال در پی فرمایش و معرفی و اعلام یکی از معصومان توسط رهبر بزرگوار و فرزانه که خود در این زمینه سال‌های سال تحقیق و تحلیل و نگارش داشته اند،به صورت کاربردی و راهبردی پرداخته شود و به ظواهری شعارگونه اکتفا نشود.
سوم
اکنون که سال 1385 به نام نبی مکرم اسلام،حضرت ختمی مرتب مزین شده است و تلاش‌های فراوانی در جامعه به انجام رسیده و یا در حال انجام است.بانیان بینات نیز به این اندیشه رسیدند که سزاوارترین گام برای این فصلنامه تخصصی پرداختن به قرآن و پیامبر است،که بار این رسالت و ابلاغ آیات و حقایق قرآن بر دوش این بزرگوار بوده است؛که بیست و سه سال همراه با اصحاب و یارانش برای حفظ، ترویج و عمل به معارف آفتابگون آن تلاش نمودند .
گر چه در این نشریه و سایر مراکز نیز به این مهم توجه شده و لکن اذعان باید کرد که این همه گوشه‌ای از وجود سراسر جود و برکت پیامبر اکرم(ص) می‌باشد.وجود عظیمی که به تعبیر بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی(ره) برای سرتاسر عالم برکت و رحمت بود:
برکت وجود رسول اکرم(ص)،برکتی است که در سرتاسر عالم از اول تا آخر،همچو موجود با برکت نیامده است و نخواهد آمد.اشرف موجودات و اکمل انسان‌ها و بزرگ‌تر مربی بشر،این وجود مبارک است.(صحیفه امام،7/14)
امید است با نگاهی دوباره و چند باره به زندگی سراسر خیر و برکتش و بازگشایی ابعاد وجودی‌اش برای جوامع بشری بتوانیم این شریف‌ترین وبا برکت‌ترین انسان را که فخر انسانیت است به جهانیان معرفی کنیم و خود نیز از او درس گرفته و در جامعه جامهٔ عمل بپوشانیم.
چهارم
در پی تهیه و تدوین ویژه‌نامه‌های مختلف توسط نشریهٔ بینات از جمله«ویژه نامهٔ امام علی(ع) و قرآن»،در سال امام علی(ع)،«ویژهٔ نامهٔ امام خمینی و قرآن »،در صدمین سال میلاد امام خمینی(ره) و چندین و چند ویژهٔ نامه دیگر،بانیان بینات در این اندیشه اند که در هر سال ویژه‌نامه‌ای را به یکی از معصومان اختصاص دهند و به ابعاد قرآنی آن بزرگواران بپردازند.
در این راستا در سال آینده(1386) در اندیشهٔ «ویژه نامه قرآن و فاطمهٔ زهرا(س)»
هستیم بدین وسیله از همهٔ علاقمندان وارادتمندان آستانهٔ شریفش که دستان پر برکتشان‌در آستان قرآن کریم قلم می‌زند، در این زمینه استقبال می‌کنیم و در انتظار دریافت بهترین و پربارترین نوشته‌های شما عزیزان هستیم تا سالی دیگر و سال‌های دیگر و معصومی دیگر.
پنجم
در حالی که در تلاش برای تهیهٔ ویژه‌نامهٔ قرآن و پیامبر(ص) بودیم،قبل از موسم حج به محضر مفسّر گرانقدر و قرآن شناس بزرگوار حضرت آیت الله معرفت رسیدیم،که همچون همیشه ما را در این زمینه یاری نمایند و با مقاله یا گفت و گویی،پر برگ و بار بینات بیفزایند،پس از مدتی انتظار به یکباره و در عین ناباوری بارقهٔ مرگ از راه رسید و استاد و معلم قرآنی عزیز ما را با خود برد و ما را از فیض وجود پر جود و اخلاق کریمانه‌اش محروم ساخت.
ما که خود را از شاگردان بسیار قدیمی و شاید اولین شاگردان ایشان در قم در مؤسسه معارف اسلامی امام رضا(ع) در زمینه قرآن و معارف آن می‌دانیم و همیشه و همه وقت مورد عنایت و ملاطفت آن بزرگوار بوده‌ایم،بر خود لازم می‌دانیم که ضمن اظهار تأسف عمیق از این ضایعه اسفناک و تسلیت رحلت آن بزرگ مرد به پیشگاه ولی نعمتمان امام زمان(عج)،برای آن علاّمه قرآنی از صاحب قرآن طلب غفران و رحمت نماییم.
امید است حوزه‌های علمیهٔ که نگاهبانان واقعی قرآن و عترت هستند بتوانند جای این ثلمهٔ های بزرگ را پر نمایند.
و السلام علی عبادالله الصالحین
تبلیغات
