این مقاله بر اساس برخی از نتایج یک طرح پژوهشی و به منظور پاسخ به این پرسش طراحی شده است که رسانه های پیشرفته و کارتلهای رسانهای علاوه بر آگهی، فروش خبر و عکس از چه روش دیگری برای درآمدزایی استفاده میکنند؟ به نظر ما این رسانه ها نخست آنکه همانند شرکتهای تجاری عمل می کنند و دو دیگر آنکه، رفتار رسانه ای خود را بر مبنای مدلهای رسانه ای تجاری توسعه می دهند و به همین دلیل هم بدنبال توسعه روشها جدید درآمدزایی اند. این مقاله، همچنین به این پرسش پاسخ می دهد که چه عاملی سبب میشود که خبرنگاران رسانههایی مانند بی.بی.سی، سی.ان.ان، رویترز، خبرگزاری فرانسه، آسوشیتدپرس و مانند اینها از تخصصها و ویژگیهای برجستهای نسبت به دیگران برخوردار باشند؟ از دیگر پرسشهای پژوهشی این تحقیق این است که چه تفاوتی میان کلاسهای آموزش روزنامهنگاری، مدرسان و منابع آموزشی کشورمان با اروپا و آمریکا وجود دارد؟ علاوه بر این، شیوههای جدید کسب درآمد از راه فروش محتوا، برونسپاری امر آموزش به هابهای بزرگ آموزشی و رسانهای و تبدیل شدن آموزش رسانهای به صنعتی نرمافزاری در اقتصاد رسانهای از جمله موضوعاتی اند که در این مقاله به آنها پرداخته میشود. علاوه بر بیان تفاوتهای موجود در شیوههای آموزش روزنامهنگاری میان مراکز رسانهای غربی و کشور ما پیشنهاداتی هم که برآمده از نتایج تجربی این پژوهش است برای بهبود امر آموزش و درآمدزایی در رسانههای داخلی ارایه میشود.
آنچه که این مقاله بهمنزله نتیجه به آن میپردازد نشان از آن دارد که رسانههای بزرگ و اقتصادی جهان که در اینجا ما آنها را به عنوان کارتلهای رسانه ای ـ اقتصادی دسته بندی کرده ایم، شیوههای جدیدی را برای کسب درآمد انتخاب کرده و علاوه بر استفاده از آگهیهای تجاری و رپورتاژهای خبری از این شیوههای جدید نیز سود می برند. از آن جمله می توان به ""فروش محتوای آموزشی"" اشاره کرد که در رسانههایی مانند رویترز، بی.بی.سی، تامسون، خبرگزاری فرانسه و مانند آن، استفاده می شود. این شیوه در سالهای اخیر که امر آموزش و روزنامهنگاری حرفهای اهمیتی دوچندان برای رسانهها پیدا کرده است درآمدهای هنگفت میلیون دلاری را نصیب این گونه رسانهها کرده است.
