ماجد ناجی

در ادبیات مدیریت استراتژیک، رویکرد خاصی از استراتژی حاکم است. معرفی رویکردهای دیگر در این حوزه و شناسایی کارکرد آن ها در شکل گیری استراتژی، گامی بزرگ به شمار می آید. این شناسایی، سازمان های دولتی را قادر می کند تا خود را به لوازم خاص چنین رویکردی مجهز کنند و از سوی دیگر، موجب می شود سازمان های خصوصی و غیرانتفاعی بتوانند در تعامل خود با این سازمان ها، رویکرد مناسب را انتخاب نمایند. این پژوهش، در پی آن است که وضع موجود شکل گیری استراتژی ها را در سازمان های دولتی فعال در عرصه اقتصادی ایران شناسایی کند تا بدین وسیله در مرحله تدوین استراتژی مناسب برای این گونه سازمان ها، اقتضائات حاکم بر آن ها، لحاظ و رویکرد و مدل متناسبی برای آن اختیار شود. در این پژوهش، مدل های مطرح برای نوع شناسی فراگرد شکل گیری استراتژی، شناسایی و از میان آن ها، مدل ویتینگتون ، انتخاب شد. این مدل، به طور کلی چهار رویکرد عام کلاسیک، تحولی، فراگردی و سیستمی را در قالب دو محور اندیشیده بودن یا نوظهور بودنِ استراتژی ها و تک هدفی یا تکثرگرا بودن آن ها، به منظور تشریح انواع فراگردهای شکل گیری استراتژی، معرفی می کند. در این تحقیق، با استفاده از پرسش نامه، اطلاعات لازم جمع آوری، و در دو مرحله تجزیه و تحلیل شد. در این پژوهش بنیادی، که از نوع پیمایشی است، در وهله نخست از فنون آمار ناپارامتریک (آزمون فریدمن و کندال ) و در مرحله دوم از فنون آمار پارامتریک (تحلیل واریانس) استفاده شد؛ و نتیجه این شد که فراگرد شکل گیری استراتژی در سازمان های دولتی فعال در عرصه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران به ترتیب از رویکردهای فراگردی، تحولی، سیستمی و کلاسیک تبعیت می کند.

ارتش هولوگرافیک، ارتشی مردمی است که با تکیه بر دفاع پوششی در متن جامعه، ماشین جنگی دشمن مهاجم را مختل ساخته، هزینه سلطه بلندمدت دشمن را بسیار سنگین می سازد. چنین ارتشی بر بنیان حمایتهای مردمی و توسعه فناوری دفاعی ویژه شهروندان توسعه می یابد. خلاصه آنچه عامه مردم باید بدانند به مردم می آموزد و مردم در هر منطقه از کشور، به فراخور مقتضیات جغرافیایی و فرهنگی آن منطقه، آرایشی بهینه می آفرینند. بنابر این، ارتش هولوگرافیک ضمن بهره مندی از حمایت فنی ارتش رسمی، به طور مستقل ولی هماهنگ با آن و در جهت اهداف آن فعالیت می کند. بدین ترتیب، در حالی که در شرایط عادی هیچ هزینه ای از حیث نیروی انسانی به کشور تحمیل نمی کند، در صورت لزوم به صفی مستحکم از نیروهای مردمی تبدیل می شود که هر بخش آن در عین استقلال، به اهداف ارتش کلاسیک کشور مدد می رساند و در حالی که به طور مداوم، صدمات زیادی را متوجه دشمن می سازد، در متن جامعه ناپدید می شود. هزینه مقابله با چنین ارتشی، هزینه مقابله با کل یک ملت و نسل کشی همه آحاد آن است؛ از این رو، قدرت بازدارندگی چنین ارتشی با قدرت بازدارندگی ارتشهای کلاسیک قابل مقایسه نیست