محمودرضا گشمردى

فلاسفه جزء اولین کسانی بودند که به حافظه توجه نمودند و سعی در کشف ویژگی ها و ارائه مفهومی روشن از آن داشتند. نگاه فلسفی صرف‘ پاسخگوی سایر سؤالات بشر در خصوص توانایی های حافظه در امور مختلف نبود. از این رو‘ روانشناسی با هدف بررسی دنیای ذهنی انسان ازدرون فلسفه زاده شد و تلاش کرد تا جایگاه حافظه را در فرایند یادگیری‘ بررسی و تبیین کند. بسیاری از شناخت علمی انسان از حافظه خود‘ مبتنی بر یافته های یک قرن و نیم پیش است. در دهه های اخیر ‘ بعداز گذر از مکتب رفتارگرایی و پیدایش مکتب شناخت گرایی‘ تحول عظیمی در شناخت انسان از عملکرد حافظه به هنگام یادگیری ایجاد شد. در پی تحقیقات فراوان‘ بخش های مختلف مغز و حافظه ‘ مانند حافظه کوتا مدت‘ حافظه کاری‘ حافظه بلند مدت‘ حافظه معنایی که ارتباط تنگاتنگی با فرایند یادگیری زبان خارجی دارند‘ شناسایی شدند. در این مقاله‘ نقش حافظه درفرایند یادگیری زبان خارجی بررسی می شود.

"در حوزهء زبان شناسى تاریخى، مطالعات متعددى در جهت تعیین اولین اقدام بشر براى آموزش و یادگیرى زبان خارجه صورت گرفته است. در این گونه تحقیقات، زبان شناسان و متخصصان آموزش زبان هاى خارجى، از منابعى استفاده کرده اند که صرفا به زوایاى تاریخى اعصار بشرى و اقوام مختلف توجه داشته است. در این تحقیقات، اولین اقدام بشر براى آموزش زبان خارجى به صورت هاى متفاوتى گزارش گردیده است- در کتاب ""5 2 قرن آموزش زبان:00 5 سال قبل از میلاد مسیح "" (1969)،""لویى جى کلى "" پیشینهء آموزش زبان هاى خارجى را پنج قرن قبل از میلاد مسیح مى داند. در سایر نابع نیز به آغاز امپراتورى روم و عهد عتیق اشاره مى شود. درحالى که در کتاب ""تحول آموزش زبان ها: 5000 سال تاریخ "" (کلود ژرمن، 1993)، ودر اثر دیگرى با عنوان ""تاریخ از سومر آغاز مى شود"" (ساموئل کرامر، 1956)، نکاتى مطرح مى شود که به خوبى بیانگر این واقعیت اند که آموزش و یادگیرى زبان خارجى در پنجاه قرن پیش، از منطقهء سومر آغاز شده است. در این مجال، تاریخ آموزش زبان هاى خارجى در عصر سومریان، آموزش زبان نوشتارى ""هیراتیک "" در مصرباستان، آموزش زبان یونانى کلاسیک در یونان، آموزش زبان یونانى به رومیان ر آموزش زبان لاتین مورد برسى قرار خواهند گرفت. "