فرشته کوشکی

در نظر گرفتن تأثیر عملکرد هر جزء از یک سیستم چند مرحله ای بر کارایی کل آن برای مدیران اجتناب ناپذیر است. شعب بانک ها ساختار دو مرحله ای دارند که در آن نیروی انسانی، تجهیزات و سرمایه مالی ورودی های مرحله اول برای افزایش موجودی می باشند. موجودی به عنوان خروجی مرحله اول است که به عنوان ورودی مرحله دوم برای انجام خدمات بانک از جمله تسهیلات بانکی که خروجی مرحله دوم هستند به کار می رود. پس برای ارزیابی عملکرد بانک ارتباط بین مراحل سازنده آن باید در نظر گرفته شود در غیر این صورت کارایی به درستی محاسبه نمی شود. روش های سنتی سیستم های چندمرحله ای را به صورت یک جعبه سیاه ارزیابی می کند و ارتباطی که ممکن است بین مراحل موجود باشد را نادیده می گیرد. ما به درون سیستم می نگریم و مدل هایی برای بهبود کارایی کل و کارایی مراحل پیشنهاد می کنیم. به علاوه، پیوستگی و ارتباط موجود بین مراحل متغیرها و محدودیت های زیادی را به برنامه ریزی خطی در ارزیابی سیستم تحمیل می کند. روش متمرکز نمره کارایی واحدها را به طور هم زمان با حل فقط یک برنامه ریزی خطی محاسبه می کند و باعث کاهش قابل توجه محاسبات می شود. این روش برای تخصیص منابع به ویژه در سازمان های بزرگ که در آن زیر واحدها تحت نظارت یک مدیریت اصلی قرار دارند عموماً توسط مدیر مرکزی استفاده می شود. در این مقاله یک روش متمرکز برای ارزیابی واحدهای با ساختار جند مرحله ای معرفی می شود. مدل های پیشنهادی برای ارزیابی کارایی شعب بانک و شرکت های بیمه به کار می رود. برتری روش شبکه بهبود یافته و روش متمرکز نشان داده می شود.

با شکل گیری فرقه ها و گروه های مختلف در جهان اسلام امامان شیعه که پاسداران اسلام و آموزه های آن بودند با روش های مختلف با آنها برخورد می کردند. این روش ها گاه با بحث و مناظره و گاه با روش های اخلاقی، احساسی و عاطفی و به هنگام نیاز با طرد آنها همراه بود. محور اصلی این مقاله برخورد امامان شیعه با شیعه امامیه است. پرسش این مقاله این است که امامان شیعه با این گروه که فرقه ای درون دینی بودند چگونه برخورد و آنها را هدایت می کردند. با بررسی روایات و دسته بندی آنها روش های برخورد ائمه را در چند محور سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی- تربیتی و عاطفی تقسیم بندی کرده و اصول و مؤلفه های اصلی آنها از جمله: ظلم ستیزی، حفظ عزت شیعیان، تلاش در راه انجام بهترین رفتارها، ضرورت شناخت و معرفت ائمه و رعایت حدود الهی استخراج شده است.

منتهی الامال کتابی است در حوزه تاریخ اهل بیت، نوشته شیخ عباس قمی از محدثان بزرگ شیعه در دوران اواخر قاجار و اوایل پهلوی اول. با توجه به تأثیری که زمانه بر ایجاد هر اثر علمی دارد، برای شناخت و نقد کتاب ابتدا باید زمان و حوادث سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن دوران و سپس، زندگی و اندیشه های محدث قمی بررسی شود و تسلط ایشان در حوزه های گوناگون علمی مشخص شود. بعد از آن، پیشینه تألیفات درزمینه سیره اهل بیت (ع) و ویژگی کتاب منتهی الامال نسبت به آن تألیفات بررسی شده است. بررسی ظاهری و محتوایی کتاب در آخرین بخش بیان می شود.