زهرا فرمانی

هدف: هدف پژوهش تعیین نقش الگوهای ارتباطی خانواده ، (جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی) بر سازگاری زناشویی بود. روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری دانشجویان زن متأهل دانشگاه شیراز در سال 1397 بود که 252 نفر از دانشجویان زن متأهل دانشگاه شیراز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه الگوهای ارتباطات خانواده فیتزپاتریک و ریچی، (1990) و سازگاری زناشویی اسپانیر، (1976) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون چندگانه هم زمان استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که از بین خرده مقیاس های ابزار تجدید نظر شده الگوهای ارتباطات خانواده جهت گیری گفت و شنود رابطه مثبت و معناداری با سازگاری زناشویی دارد و آن را به صورت مثبت پیش بینی می کند. نتیجه گیری: می توان گفت که الگوهای ارتباطی خانواده به عنوان عامل هایی کلی می توانند پیش بینی کننده های معناداری از سازگاری زناشویی باشند.