اعظم نعمتی

ما بخشی از جهان طبیعی هستیم و در یک مسیر مشترک با اقدامات متقابل خود، در حالی که ما بر طبیعت اثر می گذاریم طبیعت نیز ما را تحت تاثیر قرار می دهد. فرم دادن به این ارتباط و اقدامات متقابل، بخش کلیدی طراحی مُد سازگار با طبیعت(پایدار) است. محصولات پوشیدنیبه عنوان زیر مجموعه ای از محصولات مصرفی با طول عمر کوتاه نقش زیادی در نوع این ارتباط و تاثیرات ما بر طبیعت برعهده دارند. می توان با ملاحظلات و راهکارهایی تمامی فعالیت های فرآیند طراحی و تولید، مصرف و پس از مصرف را به نحوی مدیریت کرد که حداقل اثرات نامطلوب را بر محیط زیست و در نتیجه انسان و اقتصادش گذاشت.مقاله حاضر می کوشد از زاویه دید جدیدی(ارزش آفرینی) به راهکارهایی برای رسیدن به توسعه پایدار-با تاکید بر مرحله طراحی و استفاده- در صنعت مد و لباس بپردازد. به جرأت می توان گفت که در چرخه توسعه پایدار، طراحی کمترین سهم را دارد در حالی که که تمام معضلاتی که ممکن است در اثر تولید یک محصول برای محیط زیست بوجود آید، بصورت مستقیم یا غیر مستقیم به تصمیمات طراحی مربوط می شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد بهترین شیوه برای حفظ طبیعت، الهام از خود طبیعت و تقلید از سیستم ها و مدل های حاکم بر آن است. این مدل بر استفاده از منابع تمام نشدنی، تعداد اجزای کمتر، چرخه های بسته، ملاحظات زیبایی شناسانه، ایجاد وابستگی به محصول و بازگشت به طبیعت سخن می گوید.

مقدمه: داده های جمعیتی از اطلاعات حیاتی مدیریت بحران به ویژه سیستم های هشدار زود هنگام، یکی از ملزمات اقدامات آمادگی و پیشگیری از بحران به شمار می رود. اطلاعات تراکم جمعیت در کشورهای در حال توسعه بسیار با ارزش اما بسیار اندک و بیشتر در قالب سرشماری های عمومی است. اطلاعات سرشماری جمعیتی اغلب فاقد پیوستگی فضایی یا مکانی در مقیاس کوچک تر است به گونه ای که در فرایند هایی نظیر برآورد آسیب پذیری که یکی از موارد با اهمیت در پیشگیری و آمادگی از بحران و وابسته به محدوده جغرافیایی است، قابل استفاده نیست. از آنجا که روستاها نقش انکارناپذیری در تولید و اقتصاد کشاورزی کشور و حیات بخشی گستره وسیعی از سرزمین دارند، در نظام برنامه ریزی مورد توجه هستند و به دلایل زیرساختی و فرهنگی از آسیب پذیری بیشتری نسبت به شهرها برخوردارند. توجه به اطلاعات جمعیتی روستاها از جمله تراکم جمعیتی در اقدامات آمادگی و پیشگیری بحران با اهمیت است و می تواند این اقدامات را در جهت مشخصی هدفمند نماید. روش ها: به منظور تعیین دهستان های با تراکم جمعیتی بالا و آسیب پذیر، از داده های خام مرکز آمار ایران استفاده شد. داده های خام جمع آوری و پس از انجام محاسبات آماری، اطلاعات موردنیاز، استخراج و سپس با کمک نرم افزار ArcGIS پردازش گردید. یافته ها: بر اساس اطلاعات پردازش شده در محیط رقومی نرم افزار نرم افزارArcGIS ، نقشه پهنه بندی تراکم جمعیت تهیه و دهستان های استان از نظر تراکم جمعیت، شناسایی و رده بندی شد. تراکم جمعیت روستایی این استان61/25 نفر در کیلومترمربع است که رتبه هشتم را در استان های کشور به خود اخت ص اص می دهد. نتیجه گیری: با بررسی تراکم و توزیع جمعیتی در گستره دهستان های استان چهار محال و بختیاری، دهستان های این استان از نظر تراکم جمعیت در 5 گروه، اولویت بندی گردید تا برنامه های مقاوم سازی مسکن روستایی با هدف کاهش تلفات انسانی به گونه ای مشخص انجام پذیرد. نتایج حاصل از این اولویت بندی تعیین کننده نقطه آغاز اجرای برنامه های کلان مدیریت بحران به ویژه پیشگیری است.