محمدرضا مجدآبادی

" مقدمه: مطالعات اندکی در رابطه با جنبه­های مختلف روان­پزشکی تالاسمی ماژور و نیازهای مشاوره­ای روان­پزشکی و اجتماعی بیماران مذکور در دسترس است. هدف مطالعه حاضر، تعیین وضعیت جنبه­های مختلف کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالای 15 سال در استان مازندران در سال 1386 بر اساس سن، جنس، وضعیت تحصیلی و شدت علایم بالینی بیماری است. روش ­: این پژوهش، مطالعه­ای توصیفی- مقطعی است. در این پژوهش از چهار ابزار سنجش جهت جمع­آوری اطـلاعات شـامل پرسش­نـامه خودسـاخته جمعیت­شناختی، پرسش­نامه ارزیابی سلامت عمومی با ساختار کوتاه ( SF-36 )، پرسش­نامه تجدید­نظرشده فهـرست علایـم 90 سئوالی ( SCL-90-R ) و پرسش­نامه بیست سئوالی ارزیابی رضایت از زندگی ( LSI ) استفاده شد. یافته­ها : 687 (08/41%) بیمار تالاسمی ماژور از مجموع دعوت­شدگان به مطالعه، پرسش­نامه­های تحقیقاتی مربوطه را به­طور کامل تکمیل نمودند. بر اساس پرسش­نامه ( SF-36 )، 329 نفر (9/47%) برای میزان فعالیت­های جسمی دارای شاخص­ عالی بودند. بر اساس پرسش­نامه ( SCL-90-R )، 446 نفر (9/64%) دارای شاخص کلی بیماری بیشتر از 7/0 و در نتیجه فاقد سلامت روانی بوده و 141 نفر (5/20%) از افراد دارای شاخص کلی بیماری بین 4/0 تا 7/0 و در نتیجه مشکوک به بیماری روانی بودند. در نهایت، 100 نفر (6/14%) دارای شاخص کلی بیماری کمتر از 4/0 بوده و در نتیجه سالم در نظر گرفته شدند. بیماران مذکور دارای میانگین نمرات 95/5 ± 5/20 با محدوده نمرات 2 تا 37 بر اساس پرسش­نامه ( LSI ) بودند. نتیجه­گیری : بیماران مبتلا به تالاسمی در معرض ابتلا به انواع مختلف اختلالات روان­پزشکی بوده و در نتیجه نیازمند مشاوران روان­پزشکی مجرب هستند. "