بهروز منتقمی

هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین کمال گرایی و خودتعیینی با راهبردهای مقابله ای دانشجویان تیم های ورزشی بود. جامعه آماری  پژوهش شامل دانشجویان ورزشکار عضو تیم های ورزشی دانشگاه علم و صنعت (232 نفر) بود که نمونه آماری نیز کل شمار در نظر گرفته شد. ابزار پژوهش، «پرسشنامه کمال گرایی چند بُعدی» (فراست و همکاران، 1990) با ضریب پایایی 87/0، «پرسشنامه تنظیم رفتاری ورزش» (لانسدیل و همکاران، 2008) با ضریب پایایی 8/0 و «مهارت های مقابله ای ورزشی» (اسمیت و همکاران، 1995)  با ضریب پایایی896/0 بود. تجزیه و تحلیل داده ها توسط میانگین، انحراف استاندارد، کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون هم زمان به کمک نرم افزار اس پی اس اس نسخه 20 انجام شد. طبق یافته ها، بین کمال گرایی (38/0=r ، 00/0P=) و ابعاد آن: نگرانی درباره اشتباهات (26/0=r، 00/0P=)،  شک درباره اعمال (17/0=r، 00/0P =)، انتظارات والدینی (35/0=r، 00/0P=)، انتقادگری والدینی (20/0=r، 00/0P=)، استانداردهای شخصی (17/0=r، 00/0P=) و سازماندهی (06/0=r، 00/0P=) با راهبرد مقابله ای ارتباط مثبت معنی داری دارد. همچنین، انتظارات والدینی (26/0=β) و انتقادگری والدینی (15/0=β) پیش بینی کننده های معنادار راهبردهای مقابله ای بودند. بین خود تعیینی (27/0=r، 00/0P=)و ابعاد آن، دلایل درونی (15/0=r، 01/0P=)، دلایل هماهنگ سازی (17/0=r، 00/0P=)، دلایل هویت پذیری (13/0=r ، 04/0P=)، دلایل تنظیم اجتنابی (21/0=r، 00/0P=) و دلایل بیرونی اجتنابی (24/0=r، 00/0P=)  رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. از بین ابعاد خود تعیینی، تنها بعد دلایل بیرونی اجتنابی (20/0=β) پیش بینی کننده معنادار راهبردهای مقابله ای بود. باتوجه به ارتباط موجود بین متغیرها، کمال گرایی و خودتعیینی از راهبردهای مقابله ای میان ورزشکاران به شمار می آید.