سعیده پوراحمد

هدف: نوشتار حاضر در پی نشان دادن میزان اهتمام دانشگاهیان به پژوهشهای میان رشتگی و فرارشتگی به عنوان الگویی نوین برای دستیابی به راه حلی فراگیر و گره گشا در معضلات حل ناشده ملی و فراملی و نیز مقایسه دانشگاهها و رشته های گوناگون در دست کم ۸۰ سال اخیر بوده است. روش: پژوهش پیش رو از نوع تحلیلی- استنادی است. یافته ها و نتایج: با وجود توجه دنیای علم به مباحث میان رشتگی، این مقوله- به ویژه در حوزه معارف اسلامی و علوم سلامت- در بین دانشگاهیان این سرزمین به عنوان مهم ترین متولیان امر دانش و پژوهش جاگیر نشده است و این کم توجهی در دانشگاهیان غیر دولتی ملموس تر است. طبق آمار موجود، توجه دانش آموختگان الهیات و معارف اسلامی به مسئله سلامت روان در قیاس با دانش آموختگان علوم سلامت بیشتر بوده است که می توان دریافت بحث روان یا نفس(با قدری تساهل) بیشترین محل کار را در پژوهشهای میان رشته ای علوم دین و سلامت دارد. کم توجهی دانشگاهیان علوم سلامت به مسئله «روان» مطابق آمار موجود نیز جای درنگ دارد؛ به ویژه که امروزه ثابت شده حتی ریشه بسیاری از بیماری های جسمی در کم توجهی به مسئله سلامت روان است.