رامین محرابیان

امروزه توسعه فناوری های نوین ارتباطی و توجه کاربران به استفاده از این فناوری ها به دلیل طبیعت غیر بومی بودن این تکنولوژی های جدید، نوعی رسوخ فرهنگ های بیگانه را که گاهاً تضاد ماهوی با فرهنگ بومی کاربران دارد را شاهد هستیم. این رویارویی فرهنگ به مرور زمان در کاربران فعال در این فضا نوعی تغییر در نگرش و در ادامه در رفتار آنان ایجاد می کند و به نوعی از فرهنگ بومی خود فاصله می گیرند، از خود بیگانگی فرهنگی زمینه ساز پذیرش عناصر فرهنگ بیگانه ونادیده انگاشتن عناصر فرهنگ بومی است؛ لذا در پژوهش حاضر به موضوع « نقش فناوری های نوین ارتباطی در از خود بیگانگی فرهنگی دانشجویان» پرداخته شده است. این پژوهش با روش پیمایشی وتکنیک پرسشنامه اجرا شده است.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشکده های ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی (ره) و تهران در سال 1399 می باشد. با توجه به بالا بودن جامعه آماری بر اساس فرمول کوکران تعداد 269 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. جهت سنجش پایایی ابزار پژوهش از روش آلفای کرونباخ استفاده گردیده که مقدار محاسبه شده0.91 می باشد. نتایج به دست آمده فرضیه اصلی را تایید می کند و حاکی از آن است که بین آشنایی و استفاده از فناوری های نوین ارتباطی در از خودبیگانگی فرهنگی دانشجویان رابطه وجود دارد. همچنین سایر نتایج نشان داد بین نقش های خبری، آموزشی، هدایت و راهنمایی، تفریحی و سرگرمی، تبلیغی، همبستگی اجتماعی و نظارت اجتماعی محتواهای انتشار یافته در از خود بیگانگی فرهنگی دانشجویان رابطه وجود دارد.