محبوبه السادات بطحایی

امروزه استفاده بیش از حد و وابستگی به تلفن همراه یکی از معضلات در بین نوجوانان محسوب میگردد از اینرو این پژوهش با هدف تدوین مدل ساختاری نقش وابستگی به تلفن همراه بر سلامت روان با نقش میانجی خودارزشیابی در دانش آموزان دبیرستانی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر به صورت توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان متوسطه دوم سال۱۴۰۱- ۱۴۰۲ شهرستان ملارد است که طبق آمار 13886 نفر می باشد. حجم نمونه 375نفر بصورت خوشه ای تصادفی انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه وابستگی به موبایل کوه هی (2009)، پرسشنامه خودارزشیابی جاج و همکاران (1997) و سلامت روان ویت وویر (1983) می باشد. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که اثر مستقیم وابستگی به تلفن همراه بر سلامت روان (001/0) ,P (269/0)، اثر غیرمستقیم وابستگی به تلفن همراه با میانجیگری خودارزشیابی بر سلامت روان (019/0) ,P (088/0) و همچنین اثر کل بین متغیرها (001/0),P (241/0) می باشد، همچنین اثر مستقیم خودارزشیابی بر سلامت روان (001/0), P (241/0-) می باشد که از نظر آماری معنادار می باشند. با توجه به نتایج به دست آمده متغیرهای وابستگی به تلفن همراه و خودارزشیابی بطور همزمان قادر به تبیین 5/24 درصد از واریانس سلامت روان هستند. همچنین، متغیر وابستگی به تلفن همراه قادر به تبیین 5/13 درصد از واریانس خودارزشیابی می باشد. بنابراین مدل نظری نقش میانجیگری خودارزشیابی در رابطه بین وابستگی به تلفن همراه با سلامت روان در دانشجویان در سطح 05/0 و با احتمال 95% تائید می گردد