حمید داداش قلیزاده آهنگر

هدف: امروزه اندیشمندان و نظریه پردازان روابط بین الملل بر این باورند که برخورداری هر نظام و حاکمیتی از آمادگی نظامی که در سایه یک سازمان نظامی توانمند حاصل می گردد، از عناصر کلیدی قدرت ملی آن نظام به حساب می آید. جمهوری اسلامی ایران نیز نه تنها از این قاعده مستثنی نبوده، بلکه نیازمندی اش به یک نهاد مقتدر نظامی به علت تعارض اهداف و آرمان هایش با دشمنان متعدد خارجی، بیش از سایر نظام ها است. یکی از بارزترین وجوه نهادگریزی در سازمان نیروهای مسلح، جرم فرار از خدمت است که امروزه به یک معضل سازمانی تبدیل شده و از جرایم شایع در نیروهای مسلح محسوب می گردد که وقوع آن معلول عوامل متعددی است. با توجه به اهمیت شناخت و بررسی این عوامل، در این مقاله به بررسی عوامل برون سازمانی مؤثر بر فرار از خدمت کارکنان در یک یگان نظامی پرداخته شده است. روش: پژوهش حاضر از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری آن تعداد 150 نفر از کارکنان یکی از یگان های نظامی بوده که در طول خدمت خود مرتکب سه مرحله فرار یا بیشتر شده اند. در گردآوری داده ها از روش های کتابخانه ای و میدانی (با استفاده از ابزار پرسشنامه) استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که فرار از خدمت کارکنان از عوامل متعددی نشأت می گیرد که در میان عوامل برون سازمانی، به ترتیب: مشکلات اقتصادی، مشکلات عاطفی و خانوادگی، فقدان انگیزه خدمتی، وضعیت تأهل، شرایط جغرافیایی محل خدمت، سن و تبلیغات منفی علیه سازمان بیش ترین میزان تأثیر را داشته اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج احصاء شده، یگان مورد مطالعه جهت جلوگیری از تحمیل هزینه های وارد شده به سازمان به علت فرار کارکنان می بایست عوامل شناسایی شده در تحقیق حاضر را به ترتیب اولویت مورد توجه و رسیدگی قرار دهد.