فریده مهدیان

امروزه مسئله ی وحی یکی از جدی ترین و راهبردی ت رین مس ائل عل م ک لام و الهی ات است که توجه دانشمندان را ب ه خ ود جل ب ک رده اس ت. آنان با گرایش ها و نگرش های مختلف و از زاویه های متفاوت، وحی و رابطه ی آن را با تجربه دینی مورد بررسی و تحلیل قرار داده اند. ره آورد این بررسی ها، رهیافت های گوناگونی است که در تفسیر ماهی ت وح ی ارائه نموده اند. یکی از این رهیافت ها که در دوره ی مدرنیته به طور گسترده مورد توجه اکثر اندیشمندان ق رار گرفته، دیدگاه برخی از روشنفکرانی است که وحی را مواجهه و تجربه ی دینی شخص پیامبر با خدا می دانند. این مقاله که به روش کتابخانه ای و به شیوه ی تحلیلی و توصیفی نگارش یافته به بررسی ماهیت وحی و تجربه ی دینی اختصاص یافته است. نتیجه این تحقیق؛ نمایان گر عدم ارتباط وحی الهی با تجارب دینی است. هرچند برخی از روشنفکران معاصر از چشم انداز تجربی به وحی نگریسته و با نادیده انگاشتن تفاوت های اساسی که در ماهیت وحی با تجربه دینی وجود دارد آن را همسان با تجارب دینی دانسته اند. این گونه نظریات در باب وحی دارای اشکالات و پیامدهای فراوانی است که در این پژوهش به پیامدهایی همچون: انکار جنبه ی آسمانی و سرشت زبانی وحی؛ نادیده گیری مقام عصمت انبیاء الهی و تعمیم وحی و بسط آن در بستر تاریخی و غیره... پرداخته می شود.