بابک نوراللهی

از آنجا که دنیای کسب و کارو صنعت با تحولات و دگرگونیهای متعددی همچون جهانی شدن، برون سپاری و ایجاد ائتلافهای استراتژیک مواجه است، مدیریت ریسک در فعالیتهای سازمانها اعم از تجاری و غیر انتفاعی اهمیت روزافزونی یافته است. شناسایی و مدیریت ریسک یکی از رویکردهای جدید است که برای تقویت و ارتقای اثربخشی سازمانها مورد استفاده قرار می گیرد. به طورکلی، ریسک با مفهوم احتمال متحمل زیان و یا عدم اطمینان شناخته می شود که انواع مختلف و طبقه بندیهای متنوع دارد. یکی از این طبقه بندیها ریسک سوداگرانه و ریسک خطرناک است. تمامی اشکال ریسک شامل عناصر مشترکی چون محتوا، فعالیت، شرایط و پیامدها هستند. طبقه بندی دیگر ریسک استراتژیک و ریسک عملیاتی است. مدیریت ریسک به مفهوم سنجش ریسک و سپس اتخاذ راهبردهایی برای مدیریت ریسک دلالت دارد. انواع ریسک ها برحسب احتمال وقوع و تأثیر آنها قابل تقسیم است که نتیجه آن پورتفوی ریسک و اعمال استراتژی های مناسب (انتقال، اجتناب، کاهش و پذیرش) است.

در جهان امروز محیط تجاری - رقابتی شرکت ها را ملزم کرده است که محصولات و خدماتی را با کیفیت و مطابق خواست مشتریان، در حالی که قیمت های فروش و خدمات اکثراً توسط بازار تعیین می شود را تولید نمایند. عرضه کنندگانی که بتوانند محصولات و خدماتی را با کیفیت و کارکرد مشابه اما قیمت های پایینتر به بازار ارائه کنند، گوی سبقت را از دیگر رقبا خواهند ربود و سهم خود را در بازار افزایش خواهند داد. یکی از مهمترین تکنیکهایی که می تواند موسسات را در این راه کمک کند استفاده مناسب و صحیح از انواع سیستم های هزینه یابی می باشد. هزینه یابی یک مقوله استراتژیک در مدیریت است که به طور عمده تمرکز خود را بر نحوه محاسبه بهای تمام شده محصولات یا خدمات آتی واحد تولیدی یا خدماتی معطوف می کند. هر واحد تولیدی – خدماتی با توجه به نوع محصولات تولیدی یا خدمات ارائه شده، لاجرم باید یکی از انواع روش های هزینه یابی را انتخاب و از آن استفاده نماید. در این مقاله انواع روش های هزینه یابی معمول مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.