حامد رجبی صیقلانی

برهم کنش بین سازه ها، فونداسیون هایشان و محیط خاکی زیر فونداسیون، رفتار حقیقی سازه را به طور قابل ملاحظه ای نسبت به حالتی که از ملاحظه خود سازه درک می شود، تغییر می دهد. لذا در طرح های بهبودیافته سازه های مهم نیاز به مدل دقیقی از سیستم برهم کنش بین خاک-پی-سازه که دارای اعتبار، کارایی و دقت محاسباتی است، می باشد. پژوهش حاضر، تلاش به جمع آوری انواع مدل های موجود در این زمینه در مقالات گذشته می نماید. تاکید بر مدلسازی فیزیکی محیط خاکی است چرا که ظاهراً مدلسازی سازه تقریباً ساده است. نقاط قوت و ضعف مدل ها در یک مقاله شرح داده شده است تا شاید در انتخاب یک نوع مناسب به مهندسین عمران برای پژوهش و طرحشان کمک نماید.

خاک های رسی به عنوان متداول ترین مصالح برای آب بندی مطرح هستند و در کنترل آلودگی ناشی از مراکز دفن زباله در دراز مدت نقش اساسی دارند. تحقیقات پیشین نشان می دهد که با کاهش ثابت دی الکتریک سیالات آلی، لایه دوگانه در اطراف ذرات رس فشرده شده و باعث افزایش نفوذپذیری خاک می گردد. هدف از مقاله حاضر، بررسی و مقایسه تغییرات نفوذپذیری خاک رس در برابر عبور آب و متانول به عنوان محلول های قطبی و حل شدنی در آب، بنزین و روغن سوخته به عنوان محلول های غیر قطبی و حل نشدنی در آب می باشد. همچنین اثر درصد رطوبت در انرژی تراکمی ثابت، نیز مورد بررسی قرار می گیرد. به منظور انجام این پژوهش، خاک مورد نظر آماده شده و آزمایش نفوذپذیری به روش بار آبی ثابت بروی نمونه ها انجام می گیرد. همچنین تاثیر پارامترهایی چون ثابت دی الکتریک سیالات، ویسکوزیته آن ها و درصد رطوبت نمونه های خاکی مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که کاهش ثابت دی الکتریک سیال آلی، منجر به کاهش ضخامت لایه دوگانه و در نتیجه افزایش نفوذپذیری خاک رس می گردد. بطوری که با کاهش ثابت دی الکتریک از 80.1 به 2.3 نفوذپذیری تا 2500 برابر افزایش می یابد.