سیروان شریفیان

زمینه و هدف: حفظ مستمر قابلیت یادگیری سازمانی جزو پیش نیازهای اساسی بهره وری پایدار سازمان های پیشرو به شمار می رود. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی نقش میانجی سرمایه فکری در تأثیر مدیریت منابع انسانی مبتنی بر دانش بر قابلیت یادگیری سازمانی پرداخته است. روش شناسی: روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. شرکت های فعال در شهرک صنعتی بوعلی همدان (216 شرکت) به عنوان جامعه آماری این پژوهش در نظر گرفته شد که از میان آنها 138 شرکت با روش نمونه گیری ساده مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های مورد نیاز با کمک پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و رویکرد حداقل مربعات جزئی و به وسیله نرم افزار Smart PLS2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: هر سه مؤلفه سرمایه فکری در تأثیر بین مدیریت منابع انسانی مبتنی بر دانش بر قابلیت یادگیری سازمانی به عنوان متغیر میانجی نقش ایفا می کنند که در این میان سرمایه انسانی از بیشترین و سرمایه ساختاری از کمترین نقش برخوردار بوده است. نتیجه گیری: به کارگیری روش مدیریت منابع انسانی مبتنی بر دانش در سازمان می تواند موجب افزایش ابعاد سرمایه فکری شده و به صورت غیر مستقیم قابلیت یادگیری سازمانی را ارتقا بخشد.