ماریو بلهومر

این مقاله قصد دارد تا در مورد یکی از مشکلاتی تمرکز کند که در زمینه فرایند مدیریت عملکرد بارها از آن سخن گفته شده است؛ میزان رواج خطای تحریف در ارزیابی عملکرد. این مقاله تلاش میکند تا از طریق مصاحبه هایی نیمه ساختاریافته، پاسخ این سؤال را بیابد: "چه عواملی بر انگیزه مدیران در جهت تحریف رتبه بندیهای ارزیابی عملکرد زیردستانشان اثرگذار است؟" این مقاله سه کاربرد اساسی را ارائه می کند: نخست از نظر روش شناختی استفاده از طرح پژوهش کیفی برای بررسی ارزیابی عملکرد زیردستان مفید است؛ چرا که این کار به ما اجازه می دهد تا فاصله میان پژوهش و عمل را کاهش دهیم. دوم این پژوهش نشان می دهد که پژوهشگران باید از ترکیب یکپارچه دیدگاه های نظری گوناگون با یکدیگر استفاده کنند؛ چرا که تحلیل و بررسی انگیزه مدیران در جهت ارزیابی عملکرد زیردستان بدون در نظر گرفتن زمینه های اجتماعی امکانپذیر نیست. سوم از دیدگاه عملی، انگیزه مدیران برای ارزیابی عملکرد زیردستان کمتر به شیوه مورد استفاده و بیشتر به حمایت رهبری سازمان، اجرا و فرهنگ کلی عملکرد وابسته است. تا این تاریخ، تمرکز پژوهشهای پیشین بر ارتقای میزان دقت ارزیابی عملکرد از طریق طراحی تحقیقات تجربی با تأکید بر معیارهای ارزیابی، خطاهای ارزیاب، آموزش ارزیاب و روشهای گوناگون ارزیابی بوده است. بهرغم پژوهشهای گسترده، پیشرفت محسوسی در زمینه ارتقای میزان دقت ارزیابی به دست نیامده است.