علی جبار دانش

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف توصیف عوامل و موانع گرایش کارکنان یک دانشگاه نظامی به ورزش ابلاغی از طرف ستاد کل نیروهای مسلح و ارتباط آن ها با نگرش افراد به ورزش انجام شد. روش: این پژوهش توصیفی همبستگی است و به صورت پیمایشی اجرا شده است. برای این منظور پرسشنامه استاندارد انگیزه مشارکت در ورزش، پرسشنامه موانع مشارکت ورزشی و پرسشنامه نگرش به فعالیت ورزشی، بین 110 نفر از کارکنان مرد دانشگاه توزیع شده و نتایج با نرم افزار spss تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که انگیزه درونی افراد در پرداختن به ورزش بیشتر از انگیزه بیرونی است. کمبود امکانات، نبود وقت، نداشتن همراه، کمبود دسترسی به امکانات، مشکلات فردی و نبود علاقه و آگاهی به ترتیب، موانع مشارکت کارکنان در ورزش بودند. تندرستی و آمادگی جسمانی، رشد اجتماعی، آرام بخشی، خطر و هیجان، تحسین زیبایی و تجربه توأم با ریاضت، مؤلفه های مؤثر در نگرش کارکنان به ورزش بودند. بین انگیزه مشارکت و برخی عوامل تشکیل دهنده نگرش به ورزش و بین موانع مشارکت و برخی عوامل تشکیل دهنده نگرش به ورزش همبستگی معناداری مشاهده شد. بااین حال بین انگیزه مشارکت در ورزش و موانع آن همبستگی قابل ذکری وجود نداشت. بحث: به نظر می رسد اقدام در جهت ارتقاء نگرش به ورزش، اولویت بیشتری نسبت به رفع موانع ورزش کارکنان داشته باشد.