مصطفی تیموریان

مقدمه: اعتیاد به ورزش پدیده مهمی است که به تازگی در بین دختران و زنان ایرانی شیوع پیدا کرده است. از همین رو هدف تحقیق حاضر مطالعه کیفی اعتیاد به ورزش در بین زنان ایرانی با توجه به جنبه های مدیریتی، زیستی و روانی بود. روش پژوهش: روش تحقیق نظریه پردازی داده بنیاد، رویکرد نظام مند بود. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری نظری بود. روش تحلیل داده ها، «پرسش» و «مقایسه» مستمر بود. پس از انجام 159 مصاحبه نیمه ساختاریافته در طول یک سال و بررسی متون تخصصی مختلف، اشباع نظری حاصل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد چهار مقوله اصلی در رابطه با اعتیاد به ورزش زنانی ایرانی وجود دارد که عبارت اند از: 1. سوق دهنده های اولیه، 2. انگیزه های شخصی، 3. فعالیت بدنی و 4. فواید فعالیت بدنی. یافته ها نشان داد سه سطح از انگیزه های شخصی وجود دارند. سوق دهنده های اولیه محرک انگیزه های اولیه هستند و انگیزه های شخصی زنی که به طور مستمر فعالیت بدنی دارد و فواید زیستی، روانی و اجتماعی را شخصاً تجربه می کند، به مرور زمان تعدیل و درونی تر می شود و در نهایت به سطح سوم می رسد. نتیجه گیری: اگرچه برخی روان شناسان نسبت به اعتیاد به ورزش دیدگاهی منفی دارند، با توجه به فواید زیستی، روانی و اجتماعی فعالیت بدنی زنان ایرانی، مدیران ورزشی باید اعتیاد به ورزش را همچون «تعهدات مذهبی» مثبت بپندارند و به دنبال شیوع و توسعه آن در بین زنان ایرانی باشند.