رضا درویشی سرنابادی

زمینه و هدف: فضای مجازی که محصول فناوری اطلاعات است، سبب مهاجرت بخش اعظم جرائم از فضای فیزیکی به فضای مجازی شده است و دامنه و سطح تأثیر جرائم فضای مجازی به مراتب گسترده تر و عمیق تر از جرائم فضای فیزیکی می باشد؛ بنابراین، فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از سازمان فناوری محور باید به سمت سازمان هوشمند و به عبارتی پلیس هوشمند حرکت کند و بدون وجود الگو و راهبرد مناسب دستیابی به این هدف دشوار است. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر، طراحی الگوی پلیس هوشمند در فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران است. روش: این پژوهش از نوع کاربردی و از نظر روش شناسی، پژوهشی کیفی است. جامعه آماری پژوهش، صاحب نظران حوزه فناوری اطلاعات و مدیریت درون و برون سازمانی است که با روش نمونه گیری هدفمند و براساس اصل اشباع نظری، 18 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و با آن ها مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد. یافته ها: با پیاده سازی مصاحبه های انجام شده با مشارکت کنندگان در عملیات کدگذاری، محققان به تبیین مفاهیم و مقوله ها پرداختند. با تحلیل محتوای مصاحبه ها، 61 شاخص و 17 مقوله فرعی (مؤلفه) به دست آمد که درنهایت در چهار مقوله اصلی (بُعد) «کارکنان، فرایند، فناوری و ساختار» قرار گرفتند. نتیجه گیری: تحقق پلیس هوشمند در گرو برنامه ریزی راهبردی برای چهار بُعد «کارکنان، فرایند، فناوری، ساختار» و 17 مؤلفه و 61 شاخص است و به کارگیری و هماهنگ سازی ابعاد و مؤلفه ها و شاخص های احصاشده نقش اساسی در تحقق پلیس هوشمند دارند.