میلاد همایونی زاده

سرمایه گذاران خطرپذیر در تعامل با شرکت های نوآفرین خود نقشی فراتر از تامین کننده منابع مالی برای این شرکت ها به عهده دارند و برای آن ها ارزش خلق می کنند. تحقیق حاضر با روش مطالعه موردی، به بررسی شش سرمایه گذاری خطرپذیر انجام شده در بازه زمانی (1393 تا 1400) از طریق 23 مصاحبه نیمه ساختاریافته با افراد فعال در سرمایه گذاری خطرپذیر و شرکت های نوآفرین پرداخته و ساز و کارهای خلق ارزش های غیرمالی و شیوه کنترل و حکمرانی را با استفاده از تحلیل محتوای کیفی مصاحبه ها و کدگذاری محوری مورد بررسی قرار داده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد خلق ارزش های غیرمالی سرمایه گذاران خطرپذیر به طور کلی از طریق شش ساز و کار با جهت گیری کلی خارجی و داخلی انجام می گیرد. در کنترل و حکمرانی سرمایه گذاران خطرپذیر دو رویکرد کلی وجود دارد. در یک رویکرد سرمایه گذار خطرپذیر از طریق نماینده خود در هیات مدیره شرکت نوآفرین، اهداف و انتظارات خود را دنبال کرده و استقلال و اختیار کامل در امور اجرایی و نحوه دستیابی به اهداف را به شرکت واگذار می کند. در شیوه دیگر کنترل و حکمرانی، سرمایه گذار خطرپذیر تا حدی شبیه شرکت های هلدینگ، از طریق مشارکت فعال در فرآیند برنامه ریزی شرکت و کنترل و نظارت بر عمکرد شرکت از طریق جلسات منظم ماهانه عمل می کند که در این رویکرد ارتباط بیشتر و مداوم سرمایه گذار خطرپذیر و شرکت نوآفرین، تعارضات مدیریتی را به حداقل می رساند.

سرمایه گذاران خطرپذیر در تعامل با شرکت های نوآفرین نقشی فراتر از تامین کننده منابع مالی برای این شرکت ها به عهده دارند و برای آن ها ارزش خلق می کنند. تحقیق حاضر با روش مطالعه موردی، به بررسی عوامل موثر بر الگوی همکاری سرمایه گذاران خطرپذیر و شرکت های نوآفرین با تمرکز بر ساز و کارهای خلق ارزش های غیرمالی، از طریق 23 مصاحبه نیمه ساختاریافته با معاونین و مشاورین دو سرمایه گذار خطرپذیر داخلی و 6 شرکت نوآفرین وابسته به آن ها در بازه زمانی (1393 تا 1400) پرداخته است. در این تحقیق عوامل موثر بر ساز و کارهای خلق ارزش های غیرمالی دو سرمایه گذار خطرپذیر منتخب با استفاده از تحلیل محتوای کیفی مصاحبه ها و کدگذاری محوری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد در هر دو سرمایه گذار خطرپذیر پنج عامل بیان شفاف انتظارات، اعتماد و احترام، انجام به موقع تعهدات، انعطاف پذیری بالا و عدم مداخله در امور اجرایی توسط سرمایه گذاران خطرپذیر، نقش موثری در ارزش آفرینی این سرمایه گذاران برای شرکت های نوآفرین داشته است و زمینه ساز موفقیت و تعامل اثربخش بین این دو مجموعه در دوره همکاری بوده است. از طرفی در دو عامل حضور موثر نماینده هیات مدیره و فرهنگ برنامه ریزی و کنترل بین این دو سرمایه گذار خطرپذیر تفاوت اساسی وجود دارد که علت آن، تفاوت در رویکردهای کنترل و حکمرانی آن ها در تعامل با شرکت های نوآفرین وابسته بوده است.