علی شورگشتی

هدف از این پژوهش شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر توسعه گردشگری ورزشی از نوع سوارکاری در دامغان بود. این تحقیق از نوع کاربردی با روش توصیفی – تحلیلی اجرا شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل 20 نفر از خبرگان و صاحب نظران شامل (مالکین باشگاه های سوارکاری، مسئولان، کارشناسان، سوارکاران، مربیان و داوران حوزه ورزش سوارکاری استان سمنان) بودند. روش نمونه گیری به روش خوشه ای تصادفی می باشد. ابزار پژوهش که پرسشنامه براساس روش تصمیم گیری سلسله مراتبی (AHP) بوده است، براساس مطالعه اکتشافی و بازنویسی از مبانی و مطالعات مشابه توسط محقق ساخته شد که روایی محتوایی آن براساس نظر متخصصان و پایایی آن نیز با آلفای کرونباخ (0.79=α) تأیید گردید. از طریق تکنیک دلفی و با استفاده از روش وزن دهی (9 عاملی) اقدام به اولویت بندی معیارهای پژوهش گردید. بر این اساس، 5 معیار اصلی شامل برنامه ریزی و مدیریت، زیرساخت ها و تجهیزات، فرهنگی – اجتماعی، بازاریابی و تبلیغات، قوانین و مقررات و 36 معیار فرعی تنظیم گردید. وزن نهایی معیارها براساس هدف پژوهش بدین شکل تعیین گردید که معیار «برنامه ریزی و مدیریت» با بیشترین وزن (24.288) حایز رتبه اول شده است. پس از آن معیار «قوانین و مقررات» با وزن 11.04 قرار دارد. در رتبه سوم، معیار «زیرساخت ها و تجهیزات» قرار دارد با وزن 5.577 و سپس، معیار «فرهنگی و اجتماعی» با وزن 5.577 و در نهایت معیار «بازاریابی و تبلیغات» با وزن 2.378 قرار دارد

هدف از این مطالعه ارزیابی پراکنش آلاینده ذرات معلق با قطر کمتر از 2.5 میکرون در فضاهای ورزشی شهر تهران می باشد. این تحقیق از نظر برونداد کاربردی است. در ابتدا داده های مربوط از طریق ایستگاه های سنجش آلاینده در منطقه جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس درون یابی کریجینگ طبقه بندی شد.در نهایت بر اساس جدول شاخص کیفیت هوا، سطح اهمیت ایمنی بهداشتی طبقه بندی و نقشه مربوطه تهیه شد. از طریق تکنیک IO، لایه مکان یابی کاربری های حساس و آسیب پذیر روی سطح منطقه و لایه آلاینده قرار گرفت. نتایج نشان داد که منطقه 10 شهرداری تهران با میانگین غلظت 42 میکروگرم بر متر مکعب آلوده ترین منطقه از نظر این آلاینده در شهر تهران است. همچنین؛ بیشترین میزان آلاینده PM2.5 مربوط به نیمه مرکزی و جنوبی منطقه است. همچنین؛ آلوده ترین ماه سال آبان با میانگین غلظت 56 میکروگرم بر متر مکعب بوده است. این منطقه از نظر شاخص کیفیت هوا بر اساس نوع آلاینده ها 104 روز ناسالم برای گروه های حساس داشته است. ارزیابی ریسک زیست محیطی و بهداشتی برای این آلاینده حاکی از آن است که بر اساس روش ویلیام فاین، ریسک شماره 105 تعیین شده است که نشان دهنده میانگین سطح ریسک است. از این رو؛ به اقدامات اصلاحی و اضطراری برای کنترل خطر نیاز دارد.