فاطمه آذرنوش

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه توانمندسازی روان شناختی و عملکرد شغلی با میانجی گری نگرش های شغلی بود. روش: جامعه آماری همه کارکنان شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون- اهواز بودند، که از بین آن ها 216 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه های توانمندسازی روان شناختی (اسپریتزر، 1995)، رفتار نابارور شغلی (آکینو، لویس، و برادفیلد، 1999)، رفتار شهروندی سازمانی (پودساکف، مک کنزی، مورمن، فتر، 1990)، رفتار درون نقشی (ویلیامز و اندرسون، 1991)، خشنودی شغلی (آیرونسون، اسمیت، برانیک، گیبسون، پل، 1989)، و تعهد عاطفی (ماودی، استیرز، و پورتر، 1979) بودند. این پرسشنامه ها از روایی و پایایی قابل قبولی در پژوهش حاضر برخوردار بودند. نتایج با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (SEM) بر اساس AMOS20 و SPSS16 بدست آمد. برای آزمون فرضیه های ساده از روش همبستگی ساده و آزمون فرضیه های میانجی گر از روش بوت استرپ استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از برازش خوب مدل با داده ها بود. تحلیل های بیشتر مربوط به فرضیه های ساده نشان داد که توانمندسازی روان شناختی رابطه مثبت معنی داری با خشنودی شغلی، تعهد عاطفی، رفتار شهروندی سازمانی، رفتار درون نقشی و رابطه منفی معنی داری با رفتار نابارور شغلی دارد. نتایج مربوط به فرضیه های میانجی گر نیز نشان داد که تعهد عاطفی میانجی گر هم رابطه توانمندسازی روان شناختی با رفتار شهروندی سازمانی و هم رابطه توانمندسازی روان شناختی با رفتار درون نقشی است، امّا خشنودی شغلی تنها میانجی گر رابطه توانمندسازی روان شناختی با رفتار شهروندی سازمانی است. نتیجه گیری: بنابراین با نتایج بدست آمده می توان نتیجه گیری کرد که تلاش برای افزایش توانمندسازی روان شناختی بر نگرش های شغلی، و در نهایت بر عملکرد شغلی اثر مثبت می گذارد.