مطالعه نقاط قوت و ضعف آموزش های غیرحضوری در وزارت آموزش و پرورش(مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
منبع:
تغییرات اجتماعی - فرهنگی سال نوزدهم زمستان ۱۴۰۱ شماره ۷۵
117 - 137
حوزه های تخصصی:
آموزش الکترونیکی یا آموزش غیرحضوری به عنوان یک پارادایم جدید در آموزش مدرن، عبارت است از مجموعه فعالیت های آموزشی که با استفاده از رسانه های الکترونیکی و فناوری های آموزشی در مؤسسه های آموزشی صورت می گیرد و جزء محیط های شاخص یادگیری در عصر اطلاعات محسوب می شود. از مهمترین دستاوردهای عصر فناوری اطلاعات، آموزش غیرحضوری است که موجب تحولی بزرگ در نظام های آموزشی شده است. مراکز آموزشی برای افزایش کامیابی خود در امر آموزش، چاره ای جز اتخاذ رویکردی منعطف با محیط بیرونی یعنی آموزش از راه دور یا آموزش غیرحضوری که به صورت مجازی و الکترونیکی ارائه می گردد، ندارند. هدف از انجام تحقیق حاضر این است که با مطالعه نقاط قوت و ضعف (SW) آموزش های غیرحضوری،به مدیران مدارس و مؤسسات آموزشی در اتخاذ راهبردهای مناسب در راستای بهبود آموزش و ارتقاءی عملکرد آموزشی کمک شود. بدین منظور، از طریق نمونه گیری هدفمند، اطلاعات 15 نفر از معاونان توسعه مدیریت، معلمان، کارشناسان سنجش تحصیلی و اعضای انجمن های اولیاء و مربیان آموزش و پرورش منطقه 3 تهران، از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته گردآوری و تجزیه و تحلیل شد و با استفاده از روش نظریه برخاسته از داده، مطالعه نقاط قوت و نقاط ضعف آموزش های غیرحضوری در وزارت اموزش و پرورش طراحی گردید. یافته های این تحقیق کیفی نشان می دهند که بکارگیری صحیح آموزش غیرحضوری می تواند موجب ارتقاء جایگاه و اعتبار مدارس در سطح آموزش و پرورش، افزایش تعاملات درون مدرسه ای، و ارتقاء رضایتمندی والدین، دانش آموزان، و کادرآموزشی گردد.