بهروز گلمحمدی

مقدمه: هدف این پژوهش تدوین و استانداردسازی پرسشنامه سنجش هوش حرکتی- جسمانی در جامعه ایرانی بود . روش پژوهش: روش پژوهش حاضر ترکیبی (کیفی و کمی) با طرح اکتشافی- مدل تدوین ابزار بود. در مرحله کیفی پس از اجرای 12 مصاحبه نیمه ساختاریافته، مقولات مرتبط گردآوری شد و در نهایت پس از بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ای 36 سؤالی طراحی شد. در مرحله کمی، روایی و پایایی پرسشنامه محقق ساخته بررسی شد. نمونه آماری شامل 808 نوجوان از پنج استان کشور بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای پرسشنامه را تکمیل کردند. برای تعیین روایی همزمان از آزمون استاندارد شایستگی حرکتی KTK3+ و به منظور بررسی پایایی زمانی از آزمون مجدد و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها: با تحلیل عاملی اکتشافی پنج عامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت و مهارت، توانایی ادراکی، ارتباطات غیرکلامی، لذت و مشارکت از فعالیت های بدنی مختلف، یادگیری و تجربه مهارت های حرکتی شناسایی شدند و این پنج عامل 51 درصد واریانس کل را تبیین کردند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص نیکویی برازش و شاخص برازش تطبیقی بالاتر از 90/0 است. در روایی همزمان همبستگی میان نمرات دو آزمون 51/0 و ضرایب آلفای کرونباخ (89/0) و همبستگی درون طبقه ای (87/0) به دست آمد. نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که پرسشنامه هوش حرکتی – جسمانی از روایی و پایایی مناسب و قابل قبولی برخوردار است و با استفاده از این ابزار می توان هوش حرکتی – جسمانی را در نوجوانان بررسی کرد.