سهیل رضانژاد

ترول یا شکلک خشم، پدیده ای جدید در فضای مجازی است و می توان آن را رسانه ای جایگزین دانست که حاوی طنز اجتماعی است. ترول می تواند یک ایده، نظر، باور و واقعیت اجتماعی را بازنمایی کند و همچنین فرصتی برای تمرین اجتماعی فراهم کند. این تمرین ، ناشی از شناخت و تجربه های اجتماعی افراد است. فرد می تواند از طریق این رسانه جایگزین آن چه که راه به مجاری اصلی ندارد را بیان کند و به تخلیه احساسات، باورها، و عقاید بپردازد. در این مقاله با مطالعه ۱۲۸ نمونه از ترول ها، تلاش شد تا علاوه بر معرفی این پدیده جدید به این پرسش که چه چیزی باعث خنده دار شدن آن در بین کاربران می شود، پاسخ دهیم. در مرحله اول، ترول ها را براساس تکنیک های شکلی به سه بخش زبانی، کمیک استریپ و کارتونی طبقه بندی کرده ایم که هر کدام از این تکنیک ها در خنده دار بودن ترول دخیل بوده اند. در مرحله بعد محتوا و پیام هایی که در ترول ارائه شده مورد تحیل قرار گرفت که در نهایت منجر به پنج طبقه شده است: ترول شدن و ترول کردن، انتقاد اجتماعی، حرمت و هنجار همراه با انتقاد بی محابا و خیال/ واقعیت در ترول.