شهناز لجمیری

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودکارآمدی پژوهشی با بهره وری پژوهشی در بین اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز است روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش پیمایشی تحلیلی با رویکرد همبستگی انجام شده است. جامعه ی پژوهش شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز است که از بین ایشان 181 نفر به روش تصادفی در دسترس به عنوان نمونه جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از توزیع دو پرسش نامه ی خودکارآمدی پژوهشی فیلیپس و راسل و پرسش نامه ی محقق ساخته ی بهره وری پژوهشی بین اعضای جامعه ی پژوهش پس از تأیید روایی و پایایی گردآوری گردید. نمره ی پایایی پرسش نامه ی خودکارآمدی پژوهشی، 83/0 و بهره وری پژوهشی 81/0 با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ محاسبه شد.. داده های حاصل پس از ورود در نرم افزار SPSS21 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسن و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: خودکارآمدی پژوهشی با میانگین 56/227 در سطح مطلوب و بهره وری پژوهشی با میانگین 47/61 در سطح متوسط قرار دارند.از بین مؤلفه های خودکارآمدی پژوهشی مهارت های نوشتن با میانگین 73/63 بیشترین و مهارت های رایانه ای و کمّی با 08/44 کمترین میانگین را داشتند. میانگین مهارت های پژوهش عملیاتی 88/59 و طراحی پژوهش 87/59 می باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی پژوهشی و مؤلفه های آن با بهره وری پژوهشی رابطه ی معنادار مثبت وجود دارد و بیشترین همبستگی مربوط به مؤلفه ی مهارت های طراحی پژوهش است (r= 0.872). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مؤلفه های مهارت های طراحی پژوهش و مهارت های رایانه ای و کمّی پیش بینی کننده ی بهره وری پژوهشی هستند.