روبرت چولدا

تقریبا درتمام دوره جنگ سرد (1991-1945) سلاح هسته ای تاکتیکی یکی از ستون های دکترین تحذیر یا ترسانیدن ترموهسته ای سازمان ناتو بود ، و قرار بر این گذاشته شده بود که این سلاح ها علی البدلی برای سلاح ها و نیروهای قرار دادی این سازمان باشند ، و در هنگام تعرض اتحاد جماهیر شوروی به اروپای غربی ، از طرف سازمان ناتو برای حمله و از بین بردن واحد های نظامی " پیمان ورشو " مورد استفاده قرار گیرند . در حال حاضر ، بعد از گذشت سال ها از اتمام جنگ سرد ، تعداد گروه هائی که مخالف نگه داری سلاح های تاکتیکی هسته ای در پایگاه های سازمان ناتو در اروپای غربی ، زیاد شده است ، و حقیقت هم این است که این سلاح ها از دیدگاه نظامی ارزش جنگی- تهاجمی آنچنانی ، ندارند . با این وجود کشور های عضو سازمان ناتوهمهنوز تصمیم الزام آوری مبنی بر آینده سلاح های تاکتیکی هسته ای خود را ، اتخاذ نکرده اند . موضوع و هدف اصلی این مقاله تجزیه و تحلیل برخورد کشورهای عضو سازمان ناتو با سلاح های هسته ای موجود و سیر تحولی و تغییر شکل آن ها و سناریوهای احتمالی مربوط به آن ها ، می باشد . سوآل اصلی مطرح شده در این مقاله هم این است که : آیا سازمان ناتو باید به سوی بهینه سازی سلاح های هسته ای خود برود ؟ و یا باید سعی کند تا زراد خانه های سلاح های تاکتیکی ترمو هسته ای خود را منحل کند ؟