فاطمه شاه کرمی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی گری سازگاری تحصیلی در رابطه بین خودتفسیری و بهره هوشی با عملکرد کنکور در دانشجویان بود. در این مطالعه توصیفی همبستگی، جامعه آماری را کلیه دانشجویان دختر و پسر سال اول کارشناسی زیرگروه تجربی ورودی مهرماه دانشگاه های دولتی شهر خرم آباد (دانشگاه لرستان و علوم پزشکی) در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 300 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت ارزیابی عملکرد دانشجویان در کنکور، از میانگین درصدهای کسب شده در دروس کنکور سال 1399-1400 و از پرسش نامه های خود تفسیری Hardin و همکاران (2004)، آزمون بهره هوشی ریون بزرگ سالان و سازگاری تحصیلی Anderson و همکاران (2016) استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد تمامی مسیرهای مستقیم به جز مسیر بهره هوشی به عملکرد کنکور معنادار شدند. هم چنین، مسیرهای غیرمستقیم خودتفسیری با عملکرد کنکور با نقش میانجی گری سازگاری تحصیلی و نیز رابطه بهره هوشی با عملکرد کنکور با نقش میانجی گری سازگاری تحصیلی معنادار شدند. بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر بر عملکرد کنکور دانشجویان محسوب می شود.