بررسی تغییرات سطوح استراحتی برخی شاخص های التهابی، آسیب عضلانی، توان هوازی و بی هوازی بازیکنان نخبه فوتبال ساحلی در طول فصل مسابقات لیگ برتر(مقاله علمی وزارت علوم)
زمینه و هدف : فوتبال ساحلی به عنوان یک رشته جدید و پرطرفدار به سرعت در سراسر دنیا در حال گسترش است. با این حال، تاکنون اطلاعات دقیقی در مورد نیازهای جسمانی و فیزیولوژیکی بازیکنان این ورزش در دسترس نیست. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات سطوح استراحتی برخی شاخص های التهابی، آسیب عضلانی، توان هوازی و بی هوازی بازیکنان فوتبال ساحلی در مراحل پیش فصل، نیم فصل و پایان فصل مسابقات لیگ برتر بود. روش تحقیق : شرکت کنندگان این مطالعه 13 بازیکن نخبه فوتبال ساحلی (میانگین سن 01/4±64/24 سال، شاخص توده بدنی 76/2±23/22 کیلوگرم/مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 48/5 ±60/38 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) حاضر در لیگ برتر فوتسال فصل 99-98 ایران بودند. شاخص های توان هوازی، بی هوازی و شاخص های التهابی (آلانین آمینوتراسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز) در پیش فصل، نیم فصل و پایان فصل اندازه گیری شدند. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0/05>p جهت بررسی تغییرات استفاده شد. یافته ها : از مرحله پیش فصل تا پایان فصل، آلانین آمینوترانسفراز افزایش معنی دار (0/04=p) و توان بی هوازی کاهش معنی دار (0/001=p) داشت. سطوح لاکتات دهیدروژناز افزایش معنی داری در نیم فصل نسبت به پیش فصل (0/04=p) و کاهش معنی دار در پایان فصل نسبت به نیم فصل نشان داد (0/01=p). با این وجود، تغییر معنی داری در آسپارتات آمینوترانسفراز (0/50=p)، کراتین فسفوکیناز (0/15=p) و توان هوازی (0/11=p) در طول فصل مسابقات مشاهده نشد. نتیجه گیری : با توجه به فشار فیزیولوژیکی ورزش فوتبال ساحلی در مراحل مختلف فصل مسابقات، پیشنهاد می شود بازیکنان این رشته در طول فصل، از نظر شاخص های بیوشیمیایی و عملکردی پایش شوند و بر اساس آن، برنامه های تمرینی، تغذیه ای و ریکاوری بهینه سازی گردد.