فریبا علی داداشی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر امید به زندگی و خود کارآمدی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تبریز بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود که به شکل پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. نمونه مورد پژوهش به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای 40 نفر انتخاب و سپس ) 20نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل( به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش هشت جلسه چهل و پنج دقیقه ای مهارت های مثبت اندیشی را دریافت کردند. همه آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه خود کارآمدی شرر و پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر ارزیابی شدند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس بیانگر آن بود که ارایه آموزش مهارت های مثبت اندیشی باعث افزایش معنی دار خود کارآمدی و امید به زندگی در دانش آموزان شد. .نتایج این پژوهش نشان داد که از روش آموزش مهارت های مثبت اندیشی می توان به عنوان روشی کارآمد برای افزایش خود کارآمدی و امید به زندگی دانش آموزان استفاده نمود.

هدف این پژوهش مقایسه تعارضات زناشویی در افراد با و بدون اضطراب کرونا بود. روش پژوهش حاضر علی-مقایسه ای از نوع مقطعی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه والدین خانواده های شهر تبریز بودند. روش نمونه گیری هدفمند بود. حجم نمونه 30 نفر والدین با اضطراب کرونا، 30 نفر والدین بدون اضطراب کرونا بود. همه آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه تعارض زناشویی براتی و ثنایی و مقیاس اضطراب کرونا ویروس ( CDAS) ارزیابی شدند. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) بود. نتایج نشان داد که بین دو گروه والدین با و بدون اضطراب کرونا، در تعارضات زناشویی تفاوت معنادار وجود دارد .< 0 /01) P. (بنابراین با ارایه مداخلات و آموزش های به موقع و مناسب جهت کاهش اضطراب ناشی از بیماری کرونا در زنان و مردان ، می توان تعارضات زناشویی را کاهش داد.