محمد محمدی زاوله

تمام فرایندهای تدوین استانداردهای حسابرسی ایران قبل از لازم الاجرا شدن استاندارد است و در مسیر تدوین استاندارد به مشکلات پس از اجرای استاندارد توجه نشده و این بی توجهی باعث شده که این استانداردها اثربخشی لازم را نداشته و عامل نارضایتی از حرفه حسابرسی شود. چنانچه در فرایند تدوین استاندارد ارزیابی پس از اجر نقش پررنگ تری داشته باشد و بازخوردهای پس از اجرای استاندارد دریافت شود، هم مشکلات استاندارد برطرف می شود و هم موضوعات جدید و نوآوری های جدید در استاندارد لحاظ شده و کیفیت و کمیت استاندارد بهبود می یابد. هدف این پژوهش تبیین این تفکر و تدوین چارچوب ارزیابی پس ازاجرای استانداردهای حسابرسی است تا زنجیره منافع عمومی ناشی از حسابرسی تامین گردد. روش پژوهش. روش پژوهش این تحقیق روش کیفی و مشخصا تحلیل تم است و برای انجام تحثقیق با 16 نفر از افراد باتجربه و متخصص شامل: مدیران و شرکای موسسات حسابرسی، اساتید رشتۀ حسابرسی و ارکان راهبری استاندارد، به شیوه گلوله برفی، مصاحبه و دادهای مصاحبه، با استفاده از نرم افرار مکس کیودا تحلیل گردیده است. یافته ها. چارچوب ارزیابی پس از اجرای استانداردهای حسابرسی ایران یافته اصلی این پژوهش است که، اهداف ارزیابی، فرایند تدوین استاندارد، زمان ارزیابی، عوامل اجرایی، فرایند ارزیابی و محتوای گزارش نهایی، اجزای اصلی پیشنهادی این چارچوب اند. نتیجه گیری. تمام مصاحبه شوندگان ارزیابی پس از اجرای استانداردهای حسابرسی ایران در قالب این چارچوب را بهترین راه اثربخشی و به روزآوری این استانداردها می دانند و تاکید دارند که ارزیابی پس از اجرا، باید به عنوان آخرین مرحله از مراحل تدوین استاندارد، توسط نهاد تدوین تصویب شود تا کمیته تدوین استاندارد، به استناد این مصوبه، ملزم شود پس از دو تا سه سال از لازم الاجرا شدن استاندارد، نسبت به ارزیابی اثربخشی استاندارد اجرایی شده، اقدام نماید.