الهه شیبک

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی سرزندگی تحصیلی در رابطه بین انگیزش درونی با اشتیاق تحصیلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شهر زاهدان بود که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شهر زاهدان با تعداد 2410 نفر تشکیل دادند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 330 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های انگیزش درونی مک کالی و همکاران (1991)، اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران (2002) و سرزندگی تحصیلی مارتین و مارش (2006) استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه براساس شاخص روایی محتوایی و نسبت روایی محتوایی با نظر 8 نفر متخصص تأیید شد. همچنین، همسانی درونی پرسشنامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب، 907 / 0، 723 / 0 و 720 / 0 برآورد شد. نتایج ضریب همبستگی و مدل معادلات ساختاری نشان داد که انگیزش درونی بر اشتیاق تحصیلی؛ انگیزش درونی بر سرزندگی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی بر سرزندگی تحصیلی اثر مستقیم دارد، همچنین، تأثیر غیر مستقیم انگیزش درونی بر اشتیاق تحصیلی از طریق سرزندگی تحصیلی کمی بیشتر از تأثیر مستقیم آن بوده است. بنابراین، با توجه به اینکه سرزندگی تحصیلی دانشجویان بر اشتیاق تحصیلی تأثیر دارد، توصیه می شود برای ایجاد سرزندگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان برنامه ریزی شود.