فاطمه دیمی آهویی

پژوهش حاضر با تاثیر آموزش از طریق فن آوری سیار بر یادگیری تأملی و شناختی دانش آموزان با اختلالADHD انجام گرفت. روش پژوهش؛ شبه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی مقطع متوسطه منطقه 2 آموزش و پرورش شهر تهران به تعداد 476 نفر بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 40 دانش آموز پسر با نقص توجه به عنوان نمونه انتخاب شدند.با استفاده از پرسش نامه کانرز فرم والدین (2004) و با بررسی پرونده دانش آموزان با همکاری مدیران مدارس؛ دانش آموزان پایه دوازدهم دارای اختلال نقص توجه-بیشفعالی شناسایی شدند. پس از همسان سازی ناشی از اجرای پیش آزمون،نمونه حاضر به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری، آزمایش و کنترل جایگزین شدند؛ ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه بود.داده های با استفاده از نرم افزار SPSS25 تجزیه و تحلیل شدند.آموزش از طریق فن آوری سیار بر یادگیری شناختی و راهبرد های شناختی تکرار یا مرور، بسط یا گسترش و سازمان دهی دانش آموزان بیش فعّالی دوره ابتدایی تأثیر معنادار دارد( 074/6 F= و p≤0/05). همچنین آموزش از طریق فن آوری سیار بر یادگیری تاملی و عمل عادت، فهمیدن، تامل و تفکر انتقادی دانش آموزان بیش فعّالی دوره ابتدایی تأثیر معنادار دارد( 02/4F= و p≤0/05).