علی انوار

رسانه های ارتباطی ضمن افزایش انعطاف پذیری افراد، سطح قابلیت انطباق آنها را با موقعیت های جدید افزایش می دهد و باعث کاهش پای بندی افراد به سنتهای معارض با جامعه مدرن و گرایش جامعه از کنش عرفی به کنش خردگرایانه می شود و اسباب بسط و گسترش دموکراسی، حوزه عمومی و جامعه مدنی را فراهم می سازد. ویروس کرونا شرایطی را به وجود آورده است که فاصله با انسان ها، فاصله با طبیعت و فاصله ب ا اشیا به الزامی اجتماعی تبدیل شده و ارتباطات در فضای واقعی یا به تعبیری فضای فیزیکی- طبیعی دارای اختلال و مشکل شده است. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی انجام گرفته است و در صدد پاسخگویی به این سوال بود که فضای شکل گرفته پس از کرونا در شبکه های اجتماعی کدام خصوصیات تکنولوژیهای ارتباطی را برجسته نموده و ضعف رسانه های ما در برخورد با کرونا ناشی از عدم شناخت ما در کدام یک از این خصوصیات است. در این تحقیق ابت دا ب ه ابع اد زمینه ای حین کرونا و پساکرونا به لحاظ اجتماعی پرداخته شد. سپس نیازها، باید و نبایدها، وظایف دانشگاه ها و مراکز علمی، وظایف دولتها مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در پایان مسئولیت رسانه ها در راستای مقابله با همه گیری این ویروس تبیین شد. در این راستا می توان ادعا کرد که فضای شکل گرفته پس از کرونا در شبکه های اجتماعی خصوصیت تعاملی بودن و جمع زدایی رسانه را کاملاً نمایان کرده است.